Ik weet het, er wordt wel erg weinig geblogt hier de laatste tijd.

Dat komt omdat we leven, je weet wel, dat zo normale, dagelijkse leven met vier kinderen.

Het normale dagelijkse leven…
Ik zit hier met een kind op schoot (lees: ik voed een baby terwijl ik dit typ) aan de keukentafel van een vriendin terwijl ik op de achtergrond allerlei kinderen hoor schreeuwen die elkaar overtroeven met hoogtepunten uit hun leven. De een is uitgenodigd voor een birthday party, een ander komt er overheen met de mededeling dat hij een nieuw toy heeft, terwijl weer een ander net -in de regen!- bij een vriendin van een glijbaan is gegaan terwijl er onderaan een pool stond.

Die glijbaan met opblaasbadje aan het eind doet me denken aan onze sanity saver van deze zomer… de homemade-super-provisorische-water-glijbaan. Onderdeel van een normaal dagelijks leven met wat kinderen.

Of die ochtend dat de kinderen voor een paar uur de deur uit waren om bij anderen in hun pool te zwemmen en ik het in m’n hoofd had gehaald om die tijd te gebruiken om voor het eerst sinds Yanoah geboren was alle badkamers echt goed schoon te maken. Dom. Fout. Ik had een douche moeten nemen. Ice cream moeten eten. Terwijl ik een TV show keek. Maar goed. Ik had dus schoon gemaakt.
Toen ze ’s middags thuis waren en ik even boven was om het laatste stukje van de badkamer af te maken was er beneden ook eentje heel druk…

Tja… Poep is een belangrijk onderdeel van een heel normaal dagelijks leven met wat kinderen.

Nadat ik in huilen was uitgebarsten belde ik -al chocola etend- Peter dat hij onderweg van kantoor maar wat eten moest halen, omdat ik niet van plan was nog te gaan koken. Daarna praatte er maar eens over met Jezus, terwijl ik een rondje door huis liep. En tijdens dat wandelingetje zag ik deze taferelen:

Het alledaagse, normale leven met wat kinderen zit ook vol met momenten van broer en zus bonding.

Dan aan het einde van de zomer komt de regen.

En de first day of school.
(drie foto’s, omdat als je op de gezichten van Mr. 1st grade (Boaz) & Miss Kindergarten (Zarah) let het net een stripverhaaltje is ;))

Het begin van een nieuw jaar of homeschooling.

Het perfecte moment om eindelijk weer eens te bloggen.

Dacht ik…

Maar toen moesten we met Yanoah langs de KNO-arts omdat hij bij meerdere eerdere pogingen van de newborn hearing screening faalde. En dus kwam er een uitgebreider onderzoek, inclusief electroden en dergelijke. Was ook gelijk ons laatste bezoek aan deze arts. Hij hoort gewoon alles. Heeft gewoon gelijk geleerd niet te reageren op geluid… Slimme jongen 😉

Daarna kwam er een plafond naar beneden.

En brak de airco.

Was het opeens zo’n 30C in ons huis.
Dus zat ik bij een vriendin aan de keukentafel.

Inmiddels zijn we weer een paar uur verder. De airco draait weer, het huis koelt langzaam af.
De meiden slapen beiden. En Mr. Tevreden? Die heeft z’n eerste sleepover bij zijn grote broer op z’n kamer.

Allemaal onderdeel van het hele normale, dagelijkse leven bij ons in Austin.

Ik plof naast Peter op de bank. Met een kop thee, de Olympics en wat was.

Misschien wordt ons leven binnenkort nog eens saai. En zal ik eens vaker bloggen…
Heel misschien.