Aangezien ik een blogpost aan Sophie had gewijd en ook eentje aan Zarah vroeg ik Boaz wat ik over hem kon schrijven. Wat was de highlight van zijn week? Zodat opa en oma enzo daarover konden lezen.

Na even nadenken hoe een week ook alweer in elkaar steekt en wat je dan zoal doet kwam hij eigenlijk direct met het antwoord. Het leukste was naar de kerk gaan.

Dat is Boaz.
Hij gaat op maandag en woensdag naar school waar hij een hoopt leert. We scholen hem twee dagen thuis. Hij mocht op dinsdagmiddag mee met een vriendinnetje naar een bouncy house om daar een paar uur uit z’n dak te gaan en daarna een ijsje te eten. Op vrijdag en zaterdag gaf ik ze de gelegenheid om helemaal zelf te kiezen wat ze aten voor breakfast, lunch én dinner. Maar uiteindelijk wat echt blijft hangen is wat hij leert op zondagochtend in zijn klas.

Natuurlijk is daar niks mis mee. Peter en ik vinden het juist enorm prettig, omdat we zelf ook graag naar de kerk gaan en het dan wel zo handig is als de kinderen ook met plezier gaan. Maar toch was ik een beetje teleurgesteld…

Op maandag had ik namelijk alle moed en oranje goodies (inclusief Nederlandse vlag en klompen!) bij elkaar geraapt en me richting de school begeven. Om voor de beide Kindergarten classes een heuse presentatie over Nederland te geven!

In Classical Education neemt geschiedenis een belangrijke rol in. (Wat overigens in het algemeen geldt voor Amerikaans onderwijs.) De tijd van het begin van de wereld tot op heden is verdeeld in vier perioden. Elk schooljaar staat een van deze tijdsblokken centraal. Het idee is dat elke student in zijn twaalf jaar onderwijs alle geschiedenis drie keer bestudeerd. Beginnind in elementary school, later met meer diepgang in middle school en uiteindelijk (met gebruik van originele bronnen!) in high school. Op de school van onze kinderen is er voor gekozen om met de hele school elk jaar dezelfde tijdsperiode de bestuderen. Hierdoor begin je niet perse aan het begin van je schoolcarriere aan het begin van de geschiedenis. Het grote voordeel is dat je door de hele school heen aan hetzelfde werkt (wat vooral handig is met meerdere kinderen in verschillende klassen).

Dit jaar leren we met zijn allen (ja, ik zeg “we” want iedereen hier thuis leert mee) over de jaren 1400 tot ongeveer 1700. Renaissance, Reformatie en de groei van de Nations. Tot nu toe hebben we vooral veel tijd in Europa door gebracht. Ontdekkingsreizigers vanuit Spanje en Portugal, grote namen uit Italie, Zwitserland en Frankrijk kwamen voorbij. Bijzondere verhalen over Engelse koningen en koningingen hebben we gehoord. (Zo kent Boaz een deel van de lyrics over King Henry the VIII en zijn vrouwen: “Divorced, beheaded and died, divorced, beheaded, survived” tja…)

Zo kwamen we op onze tocht door de jaren ook William the Silent tegen.
En dus bracht ik, vergezeld van mijn oranje goodies een bezoek aan de Kindergarten klassen.

Ik vertelde over de grote van Nederland (past bijna 17 keer in Texas) en het aantal inwoners (Texas heeft er maar 1.5x zoveel als dat kleine Nederland). Over het gevolg daarvan voor de grote van huizen (klein) en wegen (smal) en de hoeveelheid auto’s (weinig), Een fotootje van veel fietsen en natuurlijk onze bakfiets deden het hierbij goed.
Ik vertelde dat door de invloed van Willem de Zwijger (zijn officiele naam is Prins van Oranje) we nog steeds vol trost de kleur oranje dragen.
Ik vertelde dat de straat waar Boaz woonde voor hij naar Austin kwam al meer dan 2000 jaar geleden gebruikt werd door Romeinen. Dat er meer dan 1000 kastelen zijn in Nederland.
Dat Nederland een waterland is met veel dijken, kanalen en dammen. En wel 200+ veerboten.

Ik noemde kort iets over de cliché dingen als tulpen, klompen en het koningshuis (waarbij ik een plaatje liet zien van Koning Willem Alexander en Koningin Maxima in geanimeerd gesprek met President Obama, in een poging het allemaal een beetje dichterbij huis te brengen voor mijn Amerikaanse publiek).

Een paar dagen later kwam een van de moeders op me af. Dat het zo leuk was dat ik daar de tijd voor had genomen. Ze had gevraagd wat haar zoon zich er nog van herinnerde. Hij had zijn schouders opgehaald en wat gemompeld over “alle mensen daar die op wooden shoes en in een oranje kleren lopen”.
Ook Boaz herinnerde zich een bijzonder detail. Namelijk dat de Koning en Koningin van Nederland eerst even bij iemand op bezoek moesten (“die man op de foto”) om koning en koningin te mogen worden…

Mocht je ooit een paar Amerikanen tegenkomen die totaal flabbergasted zijn over het feit dat jij niet op klompen loopt met een oranje shirt aan. Of een stel Texanen die steil achterover slaan dat je durft te beweren dat het Nederlanse Koningshuis, de prins van Oranje, absoluut geen Amerikaanse president nodig heeft om zijn functie uit te oefenen. Sterker nog, dat het eerder andersom is omdat het huidige Amerika er gekomen is door denkbeelden die wel verdacht veel lijken op die van een zekere prins van Oranje die ergens terug in 1500 vocht voor de onafhankelijkheid van Nederland… Haal dan maar gewoon je schouders op, mompel eventueel iets over “al die mensen in Amerika die veelste dik zijn en Texanen die op een ranch wonen”. As long as you don’t blame it on me! Pretty, pretty please!

Dank je wel.

(Ow en ja, ik realiseer me dat deze blogpost nog maar barweinig over Boaz gaat. Volgende keer beter!)