Peter komt zuchtend de kamer op: “pff, wat een energie!” Hij trekt de deur dicht, de waterfall, mud bridge and rainbow path -eigen handig en vol imagination gemaakt door de kids- achter hem latend.
Ja, er wordt wat afgestuiterd hier in huis deze dagen.
Eerder vandaag had ik zelf ook al steunend -en met iets te veel verlangen in mijn stem- Sophie gevraagd wanneer ze even stil zou staan, lang genoeg om adem te halen.

Half december kondigden we hier op de blog aan dat we op weg waren naar minder stress. Kalmte. Orde. Rust. Rust in de tent die wij ons leven noemen.

Nu, zo’n zes maanden later, zitten we ruim een week midden in de werkelijkheid van dat toen-nog-toekomstbeeld. Het onderwerp van die blogpost, van half december, ligt als de rust zelve bij mij op schoot terwijl ik dit typ. Ja, rust bracht hij.
Of nou ja, hij… Zijn naam zegt het al: God geeft rust. Die rust, is net als ons mooie mannetje zelf, een cadeau van onze Hem.

Rust, omdat het maanden, lange lange maanden van vol excitement wachten voorbij is. Rust, omdat zwanger zijn niet altijd makkelijk is en er nu de rust is van weten dat hij er veilig en wel is. Rust, omdat je simpelweg die eerste week, weken, niet veel doet, behalve zoveel mogelijk rusten en rust creeeren. Zelfs met drie stuiterende kinderen in huis.

Nee, hoor me niet zeggen dat het comfortabel is. Of gemakkelijk. Of dat alles heel smooth loopt hier. Want wees eerlijk, er is niets comfortabel aan midden in de nacht wakker worden om te voeden. Aan meer bedden wassen in een week dan je normaal in een half jaar doet -omdat de extra excitement ook extre bedplassen met zich mee brengt-. Er is niks gemakkelijk aan balanceren tussen slapen, aandacht geven aan vier kinderen en je spouse, werken, huishouden etc.
Ook niet zo smooth: Heb ik net de hele blog zitten schrijven, is Boaz vandaag bij vriendjes aan het spelen als ik gebeld wordt. Hij heeft een gat in zijn hoofd gevallen en moet hechtingen… Tja, dat soort dingen gebeuren alleen als je net een newborn in huis hebt.
Maar precies daar, in het midden van dat ongemakkelijke, niet zo smooth, oncomfortabel is waar we God ontmoeten. Zijn rust ontvangen. Als een cadeau.

Toen we vorige week rond zes uur ‘s ochtends in de auto stapten op weg naar de birthing center, lukte het me om tussen de weeen door nog een aantal vrienden te smsen of ze voor ons wilden bidden. Drie prayer requests had ik. De postitie van de baby als eerste. En voor een klik met de verloskundige in dienst als laatste. Ook al was ik er van overtuigd dat God alles gepland had, in Zijn tijd, in Zijn plan (en dus ook wist welke verloskundige bij de geboorte zou zijn), toch waren deze beide vragen voor mijn eigen comfort. Mijn idee van veiligheid.
Daartussen zat een ander request. Dat voor vertrouwen en rust. Voor God to show up. Voor Zijn aanwezigheid.
En dat deed Hij. Natuurlijk.

Was het comfortabel? Nee.
Veilig en smooth? Nee.
Was er rust? Ja!

Ook de komende maanden worden maanden van rust.
Zo verwacht ik slapeloze nachten, extra spanning en wennen aan twee kinderen die ge-homeschool-ed moeten worden, onbekendheid en onduidelijkheid vanwege een aankomende verhuizing. Oncomfortabel zal het zeer regematig voelen.

Maar we zullen niet bidden en niet buigen voor de afgod van comfortabelheid, veiligheid en gemak.
Waarom niet? Omdat we dan zeer waarschijnlijk de ontmoeting met God missen.
Daarom is ons gebed om rust, de rust die komt van God. In zijn aanwezigheid. En zoals met elke belofte, oh wat een heerlijkheid, we kunnen hartgrondig “ja!” op zeggen, want we ontvangen ze! We verwachten, met zekerheid, het cadeau van zijn aanwezigheid, zijn RUST, simpelweg omdat we vragen. En Hij beloofde.

Tussen alle joy van het leven met elkaar en onze vier kinderen, tussen de heerlijkheid van samen leren en school doen, tussen het geweldige avontuur van een verhuizing voorbereiden zullen ook momenten zijn van donkerheid, slaapgebrek, oncomfortabelheid, verdriet van afscheid, ongemak en onzekerheid…
We zullen onszelf aan leren om dan naar ons mooie ventje te kijken.
Yanoah Matteo. Rust komt van God. Als een cadeau.
We hoeven er niks voor te doen. Alleen maar te vragen. En De Rust Zelve zal met ons zijn!

Meer leren over hoe je God kan ontmoeten in een oncomforabele situatie? Of hoe je kunt floreren, niet alleen maar overleven, maar groeien en bloeien in een levensfase die zwaar en ongemakkelijk is? In een unwell world? Dan raad ik je deze lezing (#3), of de hele serie, van harte aan!