Van de week was ik op het verjaardagsfeest van mijn vriendin. Terwijl we over een pizza zaten gebogen en ik van mijn rode wijn dronk en zij aan haar amaretto-sour nipte vroeg ik haar of ze overdag nog veel had gedaan om haar verjaardag te vieren.
Domme vraag natuurlijk.
Het was een doorsnee, doordeweekse donderdag. Ze had haar twee jonge kids de hele dag om haar heen. Ze had ze meegenomen naar de mall om haar taart te halen. “Tja, beetje suf misschien dat ik die zelf moest halen, maar aan de andere kant, ik weet tenminste precies hoe ik ‘em het lekkerste vind.” Om er daarna, bijna triomfantelijk, aan toe te voegen: “Ik heb mezelf getrakteerd op een massage…”
In de mall is een klein ‘winkeltje’ met massagestoelen. Je betaald de man aan de ingang wat geld, waarop hij de stoel aanzet en jij kan genieten van een zeven minuten durende massage. Mijn vriendin had haar kinderen in de wandelwagen vastgezet en voor de TV geparkeerd die in de ruimte aanwezig was. Elke dertig seconden had ze hen vriendelijk moeten aanmoedigen om vooral te blijven zitten in plaats van te proberen om zich onder de riempjes vandaan te wurmen. Maar zij had een zeven minuten durende massage gehad!
Het had ook geen minuut langer moeten duren, want tegen die tijd had de jongste zich al zo vakkundig uit de tuigjes gewerkt dat ze bijna gewurgd werd… Mijn vriendin stond op, greep de handvatten van de wandelwagen beet en liep de winkel uit. Nog even keek ze achterom, naar de eigenaar en bij wijze van uitleg voor haar zeven minuten durende traktatie zei ze opgewekt: “Het is mijn verjaardag!” Met een medeleidende blik in zijn ogen zei hij haar gedag.
Moeder zijn. Het is een bijzonder iets. Een zeven minuten durende massage, die ook nog eens elke 30 seconden wordt onderbroken, lijkt dan soms opeens een traktatie. Een cadeau. Een retraite.
Misschien heb jij iets meer nodig dan zeven minuten. Meer richting zeven dagen of zo. Laat ik eerlijk wezen, op het moment van schrijven neig ik zelfs meer in de richting van zeven maanden. (Kom, dat is toch niet te veel gevraagd?) Tja, je hebt zo van die dagen…
En daarom trakteerde ik mezelf vandaag. Op een lange douche. Op een shopsessie bij vriendin C. thuis die haar eigen kleding-business is begonnen (terwijl de kids elkaar vermaakten en zij ze volstopte met eten!!). En op rust en schrijven terwijl de kids wat extra TV keken. Nu ga ik een lekker kopje thee zetten en kijken hoe ze boompje klimmen. Ik trek straks een maaltijd uit de vriezer om mezelf vrij te geven van koken. En vanavond ga ik met twee lieve vriendinnen wat drinken om het leven te delen en te bidden. Om daarna thuis te komen bij mijn allerliefste man.
Of je nu mama bent of niet. Ik geloof dat je ook zo af en toe wel uitkijkt naar een traktatie. Waar trakteer jij jezelf graag op?
Heej,
Die 7 maanden zijn herkenbaar! 🙂 😉
Waar Kaj en ik ons mee trakteren is uit eten gaan, of een bezoekje aan de vriendin die schoonheidsspecialiste is (Ja, zelfs Kaj is verkocht en ligt maar al te graag in die stoel) waarna we nog een wijntje doen bij ons favo restaurant. Op en top chillen.
Trouwens, hoe staat het met Ethopie? Ook een mooie traktatie 🙂
Liefs!
Hee Jacodien, zo af en toe neus ik eens op je blog. Deze reageer ik graag op, omdat hij zo herkenbaar is. Ik trakteer mezelf op:
– Een lapje haken voor mijn nieuwe deken. Al is het maar 5 minuutjes, ‘t is heerlijke me-time en kan overal.
– Een uitgebreid bad als de kinderen ‘s avonds slapen.
– Een grote mok koffie, als de eerste to-do’s van de dag gelukt zijn (en ook als ze niet gelukt zijn ;-)).
– Rondstruinen op een tweedehands (kinderkleding)beurs of kringloop.
Groeten, Nelleke
Op een lekkere maaltijd na een dag non-stop doorgaan en straks een filmavondje met vrouwen uit deelgroep vd kerk. Heb chocoballs gemaakt (ook een traktatie op zich!), recept van Rens Kroes. Moet je eens google-en! Ze zijn onwijs lekker en gezond, dus snacken zonder rotgevoel 😉