Het is half juli als ik eerste back to school advertenties alweer in de mail box vind. Een vriendin vraagt me hoe mijn zomer is geweest tot nu toe en ik lees een blog post met de titel 7 Ways to Tell You’ve Reached the Summer Magic Saturation Point.

Auch! Plotseling drong het tot me door. We missen de zomer!
We hebben het zo druk met visite uitzwaaien, bijkomen, reizen plannen, stressen over een VISA, reizen en nog meer reizen en wachten tot het leven “weer normaal” wordt, dat we vergeten het leven te leven! We hebben compleet gemist dat het zomer is geworden! Echt zomer. Warm. Lange dagen (hier wordt het tegen 20.30 donker en dat vinden we laat…). Niks op het programma. Zwembad. Sproeier in de tuin. Picknicks bij de creek. TV kijken omdat we niks hoeven. Zelf gemaakte ijsjes. Speciale uitjes. De hele dag in pyjama rondhangen. En vooral rust.

We waren -en maken ons nog steeds- zo druk met dingen die onze agenda’s vullen dat we gewoon vergeten dat er dagen schuil gaan achter al die volgekladde hokjes. Dagen om met elkaar leuke dingen te doen. Te genieten van elkaar. Van tijd. Van zon. Van vrijheid. Van zomer. Van alles wat we hebben gekregen.

Ik realiseerde me dat de enige manier om hier verandering in te brengen is, om het simpelweg te doen: De zomer begroeten als een langverwachte vriend. Een vriend die we zo ontzettend gemist hebben. Door plannen te maken. Door de plannen uit te voeren. Simpelweg door de dagen terug te vinden achter al die dingen die we op de kalender hebben gepent.

Dus hielden we een brainstormactie.

En gingen we op zoek.

Zo vonden we een vrijdagmiddag. Zomaar toen we picknickten bij de creek.
We doken een dinsdagmiddag (of was het ochtend of zelfs avond?) op toen we urenlang bij de pool rond hingen. En later vonden we daar ook nog een maandag, een donderdag en een woensdag.
We ontdekten op woensdag dat peaches vroeger in de zomer echt rijp zijn. We vonden een heerlijke avond toen we een thuis bisocoop -inclusief bergen popcorn- creeerden. We liepen tegen een zondag aan terwijl we vliegen vingen in een trap.
En langzaam begon het echt zomer te worden. Onze langverwachte vriend was daadwerkelijk binnengekomen. De dagen begonnen geleidelijk, loom en gemoedelijk, in elkaar over te lopen als een geheel aaneengeregen beleving van de zomer voordat de school begon… Zelfs de temperatuur werkte mee en bereikte eind juli de 100F. (Wat we nu na ruim twee weken goed zat zijn.)

Af en toe kregen we een -bijna- wake up call, zoals deze die ik ontving in de email van de head of the school:
“Summer is flying by and the start of the school year is just around the corner.  While you’re squeezing in those last precious days of fun and sun, here is a list of basic supplies that you’ll need to have at home for the school year ahead.”

Maar daar trokken we ons weinig van aan. Het was tenslotte zomer. Die vriend lieten we niet zomaar weer gaan, niet nu we hem net hadden begroet, niet zolang dat nog niet nodig was. Dus doken we weer in onze badpakken en gingen weer op weg. Pakten we weer een picknick en onze schepnetten. En genoten. Van de zomer. Van elkaar. Van alles wat we hebben gekregen.

Vandaag is de zomer zijn tassen aan het pakken.
We hebben genoten van zijn bezoek. Maar, net als met elk bezoek, het is ook goed dat er weer een einde aan komt. Vanavond zwaaien we hem uit. We eten de laatste ijsjes. En genieten nog even na van al die prachtige herinneringen!