Het is een nieuw jaar.
Een nieuw begin.
Met een volledig nieuw ritme voor ons leven.
Hadden we vorig jaar alle vrijheid en gingen we er meerdere dagen per week op uit, dan weer dit, dan weer dat. Dan hier, dan daar. Dan met die, dan met de ander. Nu is alles terug gebracht naar een eenvoudig en duidelijk schema.
Twee dagen per week gaan Boaz en Zarah naar school. Twee dagen doen we school thuis.
Deze dagen zijn vol. Ze beginnen vroeg, vooral de dagen dat we op tijd op school moeten zijn. De dagen zijn lang. Ze zijn goed. Het is hard werk. Het is mooi werk.
In de afgelopen twee weken hebben we (ja, ik zeg “we”, want met dit home schooling part van de school leer ik net zo hard mee) al geleerd over de vijf zintuigen die scientists gebruiken om de wereld te ontdekken. En dat die wereld uit zeven continenten bestaan en welke dat zijn (Boaz kan ze ook aan wijzen voor je op de kaart). We hebben een eerste duik genomen in de wereld van letters, woorden en grammatica. Al is Boaz z’n favoriet math, nummers en het correct leren schrijven van die vormen en lijnen. We hebben gezien dat de geschiedenis begon toen God de hemel en de aarde schiep (en hoe die creatieve God een God van orde is, zie het ritme van de dagen, maanden, seizoenen). We focussen ons op de Renaissance en hebben al drie verschillende kunstenaars ontdekt die in die tijd leefden en van grote invloed waren.
En nu is het vrijdag. Een vrije dag! We rusten. We ontbijten met een picknick in de tuin. We hebben tijd om daarvoor oatmeal koekjes te bakken (hier het recept, in plaats maple syrup gebruiken we honing en de pecans vervangen we door, natuurlijk, je raadt het al: appel en rozijnen). De kinderen schommelen. Klimmen in de bomen. Lopen nog in pyjama rond. En gebruiken alle vijf zintuigen en alle ledematen om de wereld te ontdekken!
Terwijl ik misschien wat tijd heb voor de was en de afwas en wie weet zo af en toe een blog op vrijdag.
Een nieuw jaar. Een heel nieuw ritme.
We moeten weer opnieuw nadenken over prioriteiten in werk, relaties, anderen dienen en hoe we verder onze tijd vullen. Maar de eenvoud begint me wel te bevallen. De rust die het brengt. De eenheid in ons gezin en ons schema. En de groei de we er allemaal door doormaken.
Wij zijn reuze benieuwd wat dit nieuwe jaar, dit nieuwe seizoen vol nieuwe kansen en avonturen ons gaat brengen!
Wat heb jij op het programma staan? Waar hoop jij op? Hoe kunnen we met jou meeleven dit schooljaar?
Veel zegen en rust gewenst dit komende schooljaar, mooi dat je thuisonderwijs en school kunt combineren. Kon dat hier maar zo makkelijk. Wat doe je met Sophie tijdens zo’n schooldag thuis? Of blijft ze er gewoon rustig bij zitten? Ik hoop ook op wat meer rust en structuur komend jaar. Al is dat lastig te realiseren met onregelmatig werk.
Wow, respect! Klinkt fijn. En het geeft ons hoop voor de toekomst. Als jij het kunt, dan lukt het ons straks vast ook wel 🙂 geniet ervan met elkaar. Liefs!