Terwijl de kids even voor de televisie zitten en als heuze Amerikaanse kinderen vanalles over dinosaurs leren heb ik even tijd om jullie te vertellen wat ze naast TV kijken zoal uitspoken.

En dan heb ik het niet over de gevechten die ze leveren bij het eten, het “ik probeerde heel hard om haar niet te slaan” en oeps ik heb in m’n broek geplast. Maar de meer opwekkendere activiteiten.

Zo is Boaz, “ik-wil-wat-nieuws-leren is my middle name“, opeens aan het knippen geslagen. En ligt het huis nu bezaaid met snippers en snowflakes.

Sophie, blije dreutel, grapjesmaker Sophie, is helemaal weg van alles wat “boek, boek, boek” is en vindt het heerlijk om (het liefst samen met papa, maar bij gebrek aan beter volstaat mama ook zo nu en dan) worm te zoeken in alle boeken van Richard Scarry, Ook sleept ze geregeld het fotoboek met foto’s van haar nichtjes door de kamer.

Zarah, onze twirl prinses, zit tegenwoordig op dansles. Na de eerste keer vroeg ik of het leuk was, met een enorme smile op haaar gezicht: “het was heel leuk, heel heel leuk.” Dus is de check uitgeschreven en mag ze nu elke week tot en met eind mei. Al is het toch ook wel elke week weer een beetje spannend en vind ze op de ochtend zelf “dance class helemaal niet leuk.”
Boaz start volgende week met soccer. Waarop Zarah aangaf dat ze dan wel mee wilde, want, zoals ze zei: “Bij soccer ball heb je ook mensen nodig die cheeren!” En zo is het maar net. Dus de komende maanden staan we denk ik elke zaterdagochtend aan het voetbalveld…
Over buiten staan gesproken: Zarah kwam van de week naar me toe, toen het de hele dag goot van de regen. Of het goed was of ze even met haar tong de regen ging voelen…

Mooi figuur. Zo vroeg Boaz laatst of ze tijdens de middagdut bij hem op de kamer kwam spelen. Dat wilde ze wel, maar hij moest even wachten tot ze klaar was met zingen met al haar knuffels en beren. Waarop de deur weer dicht ging en Zarah aan de wieg (die vol lag met haar ‘babies’) ging staan zingen.

De meiden kunnen samen, en soms met Boaz erbij, heerlijk family spelen. Met of zonder poppen en beren.

Verder is en blijft de train track een succes natuurlijk.

Samen spelletjes spelen is het tegenwoordig helemaal!
Favoriet zijn nog altijd Busytown: Eye found it! en Sequence for kids.
Een nieuwe hit is Sorry! Een soort mens-erger-je-niet. maar dat is toch nog wel heel moeilijk hoor, om je niet te ergeren… of het spel over hoop te gooien of stampend weg te lopen…
Kwartetten is opeens ook helemaal leuk. En dat doen we op z’n Hollands met plaatjes als de meneer in het zwart met de soort van smiley face. Tja, die smiley was eigenlijk bedoeld als sik en die zwarte meneer is de burgermeester door Fiep Westendorp.
Terwijl ik deze blog zit te schrijven komt net een vriendin langs om even een paar bordspellen te ruilen zodat wij wat nieuws kunnen uitproberen en zij ook. En dus hebben we eerst in drie kwartier vier keer ‘hoot owl hoot!’ gespeeld. Net als Busytown een zogeheten cooperative game waar je als spelers samen het als team opneemt tegen het spel. Op die manier voorkom je natuurlijk allerlei drama met mensen die (nog) niet zo goed tegen hun verlies kunnen. Een ander bijkomend voordeel is dat natuurlijk een eeuwige onderlinge band vormt door samen de spanning te delen en de overwinning te behalen!

Met al deze dingen zijn we enorm druk, dat snap je. Dus tijd om kleren aan te trekken hebben we niet altijd, daarom hebben we regelmatig een pyjama dag. Maar op die dagen doen we dan wel heel nuttige dingen, zoals onze aanstaande schoondochter gelukkig maken.