Wintersport.
Het is jaren geleden. Te lang geleden als je het mij vraagt. Op de skies over de sneeuw glijden. Dan uitgeput neer zakken voor een koud glas cola en wat friet. Het beste voedsel om er weer voor een paar uur tegen aan te kunnen. Dus nemen we weer de lift omhoog, op weg naar de volgende berghelling. Dan als, haverwege de middag de zon achter de bergen zakt, begeven we ons richting het appartement voor een warme douche, een potje toepen (om te zien wie er moet koken) met een biertje erbij. ‘s Avonds duiken we vroeg, voldaan en moe ons bedje in. Morgen willen we weer vroeg op de piste staan.

Het is een van mijn favoriete mogelijke vakanties, zo’n vakantie midden in de winter. Zomaar midden in het school/werk-jaar er tussenuit, terwijl de rest van de wereld doorbikkelt. De combinatie van zon en sneeuw. De buitenlucht. Actief zijn de hele dag. Tijd met vrienden. Heerlijk!

Hoe later we in het jaar vertrokken, hoe groter de zenuwen of er nog wel echt goeie, liefst verse, sneeuw zou liggen.
Ja, veel te lang geleden. Dat ik op de skies over de sneeuw gleed. Wat? Uberhaupt dat ik sneeuw zag!

We zijn aan het inpakken. Voor een vakantie. Zo midden in het werkjaar. Terwijl de rest van de wereld doorbikkelt. Buitenlucht. Actief zijn de hele dag (door wandelingen en voor drie jonge kids zorgen…). Tijd met de allerliefste mensen in mijn leven. Heerlijk!

Met drie kinderen een reis van zo’n 1000 mile maken. In een week tijd op vier verschillende plekken slapen (thuis niet meegerekend). Uren wandelen door de woestijn in west Texas. Dat kunnen we gerust sporten noemen. En dat ook nog eens midden in de winter. (Texaanse winter wel te verstaan: Zaterdag wordt het 28C. Gelukkig daalt de temperatuur in de nacht van maandag op dinsdag tot tegen het vriespunt. Hebben we toch nog reden om de mutsen, sokken en joggingbroeken in te pakken.)
Hoera, wij gaan op wintersport!

Snel, inpakken!