Vanochtend stonden we in het zonnetje bij een voetbalwedstrijd van Boaz.
Vanmiddag zijn we naar het zwembad geweest. Eindelijk! De eerste keer dit jaar.
Tot er een onweersbui aankwam, toen was het tijd om weer naar huis te gaan.

Vandaag riep Obama de noodtoestand uit in een aantal counties in Texas.

De afgelopen maanden zijn qua weer volledig anders geweest dan we in de jaren daarvoor hebben meegemaakt. De afgelopen week was daarvan het hoogtepunt.

Zaterdagavond, toen Peter en ik in Salt Lake zaten, kregen we een sms van vrienden dat er een tornado waarschuwing was afgegeven voor het gebied waar ook ons huis in valt. Er viel veel regen. Heel veel. Zoveel dat in het dorp Wimberly, even verder op, de creek die door droogte al jaren zo goed als droog stond nu 10-15 meter boven het normale niveau stond en overstromingen veroorzaakte.
Tornado’s bleven echter uit. Gelukkig!

Zondag was het een relatief rustige dag. Waardoor wij gewoon op geplande tijd konden landen en naar huis konden.

Maandag was het weer feest. Niet de geplande Memorial Day activiteiten, wel enorme buien en tornado waarschuwingen. Tussen 2 en 5 uur ‘s middags hebben we allemaal in het midden van de kamer gezeten, uit de buurt van de ramen. Met laptop bij de hand om het weer en nieuws te kunnen volgen. Drie tornado waarschuwingen binnen twee uur die een paar keer op onze wijk leken af te komen, maar elke keer weer afzwakten of uitweken.

Dit was de weg die Peter regelmatig neemt naar kantoor, de beek waar wij graag picknicken, maandag net na de buien.

Ook later in de week was het nog een keer raak. Een bui die vanuit het noord westen over ons heen trok. 500 kilometer lang en zo’n 100 kilometer breed. Vrij groot zeg maar. Enorme regen en onweer!

Zoals onze vrienden, die nog vaker binnen het waarschuwingsgebied hebben gezeten en een tornado hebben gemist op maar 4 mile (die volledig de woonwijken heeft gemist!), gister zeiden: “it was a God thing“. We zijn God inderdaad dankbaar dat we gespaard zijn gebleven. Dat er veel water is gevallen en gelukkig ook weer in het meer dat de laatste jaren angstwekkend droog begon te vallen, het meer dat Austin en omgeving van water voorziet.
Maar er zijn ook doden gevallen. Huizen ondergelopen. Wegen weggeslagen. Grote inkomsten misgelopen. (Bv. een dorp als Wimberly is gericht op toeristen en die zijn er op een mooie zonnige Memorial Day in overvloed. In plaats van het terras bedienen werd er nu puin geruimd en voorbereid voor de volgende flood.)

Na jaren van droogte is er regen gevallen. Veel. Heel veel.
Dat brengt entertainment voor ons en gevulde meren. Maar ook verlies, verdriet en disasters.
En dus werd de noodtoestand uitgeroepen. Niet voor ons. Niet voor onze wijk, waar alleen half-omgewaaide bomen nog stille getuigen zijn. Wel voor counties, dorpen, steden en mensen vlakbij ons. Dus zit ik hier nu, niet goed wetend wat jullie daarover te berichten, maar na al die nieuws items wilden we je niet helemaal ontwetend laten over onze weersbelevenissen deze week. Bij dezen.