November. De maand van Thanksgiving. Van dankbaarheid.

Afgelopen jaren maakten we een mooie boom die we vol hingen met dingen waar we dankbaar voor waren. Dit jaar wilden we iets meer doen. Op internet kwam ik het idee tegen voor een “thankful jar”. Het begint hetzelfde: een lange lijst aan dingen en personen waar je dankbaar voor bent. Maar dit keer koppelden we daar een actie aan.

We zijn dankbaar voor teachers en klasgenoten, en maakten voor hen een lekker cadeau.
We zijn dankbaar voor art, roze en familie, dus maakten verf en glitter cadeau’s voor onze opa’s en oma’s en ooms en tantes.
We zijn dankbaar voor lekker eten en deelden een Thanksgiving meal uit aan mensen die dat anders niet kregen. (Waar Boaz football speelde tussen allemaal zwarte jongens die allemaal een stuk groter dan hem waren, maar denk maar niet dat hij zich uit het veld liet slaan.)
Zo zijn we dankbaar voor vrienden en probeerden een dag lang vriend te zijn voor iemand waarvoor we dat normaal niet altijd zijn.
Om onze dankbaarheid voor de trampoline en tuin te uitten nodigden we vrienden uit om mee te jumpen.
We zijn dankbaar voor bijbels, dus brachten er een paar naar mensen de er geen hebben.
Papa’s werk en verjaardagen maken ons ook heel blij, wat een pracht gelegenheid was om hem taart te brengen op kantoor.
We zijn dankbaar voor speelgoed, dus pakten schoenendozen vol voor kinderen die niet zoveel hebben.
We zijn dankbaar voor de TV en hielden een movie night.
We zijn dankbaar voor hugs en kusjes, dus omhelsden zoveel mogelijk mensen op een dag.

Maar het meest dankbaar zijn we misschien nog wel voor appels. Helemaal als ze verwerkt zitten in een appeltaart. En dus koos iedereen een persoon of gezin waar we dankbaar voor zijn (van een vriend, tot het oppasgezin, van mentor tot sunday school teachers) en hielden een apple pie party inclusief warme chocomelk.

Vooral Zarah was mega enthousiast. Dacht na over de versiering, werkte uren aan persoonlijke uitnogingen en verheugde zich een paar weken lang op de appeltaart en de party.

Het was een mooi feestje. De apple pie party. Maar eigenlijk de hele maand. Het bijzondere was namelijk dat door niet alleen tijd te nemen om te benoemen waar we blij mee zijn, maar ook die dankbaarheid te uiten, we nog dankbaarder werden.

Deze feestmaand sloten we af met een weekendje weg.
Waar Zarah’s absolute hoogtepunt de giant swing was. Boaz leek die schommel heel leuk toen hij het iemand anders zag doen, maar vond het toch wel een beetje eng toen hij het zelf deed (voor diegenen met teveel tijd, klik hier voor een filmpje van zarah, begin bij 2.15- en hier voor een filmpje van boaz, begin op ongeveer 25 sec, tip: die van Boaz is best grappig). Hij genoot meer van het paardrijden, zijn class en arts&crafts.

We vertrokken vrijdag met een graad of 20C. Het begon te regenen… En het stopte niet tot we een paar dagen later weer thuis waren en het zo’n 15 graden kouder was. De winter is hier.

November is voorbij.
December klopt aan de deur.

Tijd voor Advent. En een hoop nieuwe activiteiten.

Wie weet dat ik tussen een feestje organiseren, school geven en andere werkzaamheden door nog tijd heb om de ideeen die rond zwerven in m’n hoofd om te zetten tot werkelijkheid.

Maar niet voordat ik jullie eerst deelgenoot heb gemaakt van iets in mijn leven waar ik enorm dankbaar voor ben. En dat wel 10.000 apple pie parties waard is. Om in de woorden van de Duke en Duchess te spreken, ik hoop dat jullie er net zo hard van deze foto genieten als dat wij dat doen.

ps. Sorry A, didn’t ask your permission to use pics here. I can pay you in apple pie if you think that is needed 😉