Om te beginnen heb je nodig: een heerlijk bed en een goede nacht slaap. Verder een dochter die je om een uur of kwart over zes wakker maakt omdat ze haar pleister nergens kan vinden. Je weet wel, die mooie gingerbread-man-pleister die ze gisteravond had gekregen omdat ze een drie dagen oude schaafwond op haar enkel heeft. Van levensbelang! Vooral op dit tijdstip.

Nadat je haar hebt weten te kalmeren en een mislukte poging gedaan hebt weer in slaap te komen besluit je naar beneden te gaan om muffins te bakken. Het moment dat je de eerste ingrediënten uit de pantry hebt getrokken wordt de volgende dochter wakker. Geheel onverwacht, want ruim twee uur eerder dan normaal. Uit eigenbelang en omdat ze er zo overtuigend om vraagt geef je haar een fles melk. Waarna je weer naar beneden gaat om nu ook daadwerkelijk met de muffins te beginnen.

Je warmt de oven op tot 180C en doet in elk holletje van een 12-muffin-bakplaat een muffinpapiertje. (Sorry, op dit punt is het nog maar net na zevenen, niet een tijdstip waarop mijn woordenschat volledig is ontwaakt.)

In een kom meng je: 1 1/4 cup volkoren meel (ik gebruik ‘pastry flour’ maakt het minder stevig dan de gewone volkoren meel), 1/4 cup tarwekiemen (heb even voor je gekeken, te krijgen bij meerdere natuurvoedingswinkels) 1 1/2 theelepel bakpoeder, 1/2 theelepel baking soda en 1 theelepel kaneel.

In een andere kom doe je 1/2 cup kokos olie (of ander vet), die zet je voor 45 seconden in de magnetron waarna je er al kloppend 1 eetlepel honing, 1 ei (of zoals ik deed 1 eetlepel lijnzaad gemengd met 2 eetlepels warm water) en 1 1/4 cup appelmoes toevoegt.

Je mixed de droge ingrediënten bij de natte en voegt 1 cup in stukjes gesneden appel en een ½ cup rozijnen toe. Mix het niet overdreven lang, zolang het maar gemengd is zijn we tevreden.

Vul de muffinpapiertjes in de muffin-bakplaat tot al je beslag op is en zet het in de oven. Voor zo’n 25 minuten.

Die tijd heb je even voor jezelf. Neem een douche, lees je bijbel, drink een kop thee, vindt uit hoe je zelf een wooden-sign moet maken, knutsel werkjes voor de child-care-workers in elkaar of doe vooral helemaal niks.

Net als je de muffins uit de oven tilt hoor je de eerste tekenen van leven boven. Ga naar boven en knuffel met je oudste. Als hij wat aan de slag gaat met letters schrijven (en jij dus elk woord letter voor letter moet spellen in een slakkentempo) werk jij aan je nieuwste project (ik heb de eer om de trouwkaartjes voor zus en zwager te maken, dus knipte voor een minuut of tien). Dan komt ook nummer twee opdagen en is er gelijk de eerste “vechtpartij” van deze dag. In de rust van deze ochtend staat je oudste gelukkig nog volledig open voor een gaaf gesprek over hoe je lief kan zijn voor anderen (zijn input: hun lievelingseten maken, ze een heel bijzonder cadeau geven, NIET slaan).

Daarna is het toch wel echt tijd om naar beneden te gaan. Drie bordjes op de tray, op elk bordje een overheerlijk oer-Hollandse beschuit met muisjes (drie weken lang hebben we elke zaterdag er allemaal eentje voor het ontbijt kunnen eten, na onze laatste levering van Nederlandse producten, wat een feest!). Daarnaast een mega gezonde en nog beetje warme fluffy fiber-apple muffin. Vergeet niet een vest aan te doen over je pyjama en tijd om naar buiten te gaan voor een heerlijk rustig zaterdagochtendontbijt. En terwijl de kinderen overgaan van eten in spelen pak jij er lekker een boek bij.

Fijne zaterdagochtend!

Vroeg je je af waar de jongste is? Die ligt nog in coma, bij te komen van een dag lang overal onderdoor kruipen en boven op klimmen.

En manlief? Die slaapt lekker uit na een week hard werken. Wees gerust, halverwege het ontbijt begint de dirt toch interessanter te worden dan “deze muffins zijn mijn lievelingseten”, dus duurt het niet lang voor ook papa wakker is geworden van het geschaterd van de kids.

Een goede middagdut maakt dit zaterdagmorgen recept natuurlijk compleet. Want kwart over zes, wees eerlijk, das echt belachelijk vroeg!