Vorig jaar pasen vroeg ik me af of je wel met jonge kinderen over “Jezus aan het kruis” moest praten. De conclusie van die blogpost was dat het een bizar verhaal is. En ondertussen de kracht van God! Dat wij er dus zeker wel met onze kinderen over praatten en er zelfs plezier aan beleven nog ook…

Hier dan eindelijk het vervolg.
Pasen voor kinderen? Pasen voor kinderen!

Wij hebben inmiddels een heel repertoire aan meer en minder diepgaande activiteiten die we met de kinderen ondernemen, gericht op Pasen. Het eieren zoeken hoef ik waarschijnlijk niet uit te leggen, dus ik stap maar gelijk over op die dingen de voor mij wat onbekender waren.

We maakten mozaiek kruizen en hingen die op het raam. Wat is een kruis? Waarom stierf Jezus daaraan? En nee, ook wij hebben niet altijd alle antwoorden paraat. Dus praten we erover. Pakken we de bijbel. Of laten we vragen gewoon lekker liggen. Niks mis met over dingen praten die ze misschien niet direct snappen, maar ook niks mis mee om niet altijd alle vragen gelijk te beantwoorden.
Wil je wel antwoorden? Deze boeken zijn aanraders: 801 questions Kids ask about God en Het grote vragenboek over geloof.

Toen ik ndacht over de voorbereiding voor Pasen moest ik denken aan de slogan van een bekend snoepgoed merk: “Het maakt kinderen blij, ouderen horen ook daarbij.” Zoals met bijna alles: Als wij als ‘ouderen’ daar blij mee zijn, dan zijn de kinderen erin geintereseerd en willen ontdekken of het hen ook blij maakt. Of zoals een blogschrijfster het zei: “Our children will learn the most from our gratefulness for the cross and joy in the resurrection. So one of the best ways to prepare our kids for Easter is to prepare our own heart.”

Mijn eigen hart voorbereiden… Ik moet toegeven dat dit niet altijd even makkelijk is met een huis vol vrolijke kids. Niet dat hun vrolijkheid me tegenhoud, verre van, maar dat het zo gemakkelijk is me te verschuilen achter “er moet nog zoveel gebeuren” en “ik kan toch moeilijk de hele tijd m’n bijbel zitten lezen, ze moeten ook nog lunchen?” Verrassend is het dan elke keer weer om te ontdekken dat ‘mijn hart voorbereiden’ vaak gebeurd terwijl we met de kinderen praten over God, over Jezus en over wat Hij voor ons deed toen Hij aan het kruis stierf. Verrassend dat God juist tegen me wil praten als ik met de kinderen uit de bijbel lees.

“Onze kinderen leren het meest van onze dankbaarheid voor het kruis…” Auch, dat is even kwetsbaar, want ben ik er wel echt oprecht blij mee? Zoja, dan moet ik ze dus uitleggen waarom ik daar zo blij mee ben… En dus zit ik daar. Noem ik op wanneer ik ongehoorzaam was, wanneer ik te kort kwam. Ik schrijf het op en hang het op het kruis. Ik vertel dat Jezus daar voor mij hing. Auch… Voor mij! Zelfs als ik de enige op de wereld was geweest had Hij dit voor mij gedaan. Dat is nog eens liefde. Ik vind het lastig, verdrietig. En het maakt me blij. Dat is ingewikkeld. Maar dat is wel echt.

Niet altijd is het zo diepgaand. Zo gingen we op vrijdagavond met z’n allen naar een kerk in de neighborhood voor een familiekerkdienst. Gezelligheid ten top. Boaz zat vol aandacht op het puntje van zijn stoel te luisteren naar en mee te leven met het verhaal van een boer die een schaap kwijt was, terwijl Zarah met hart en ziel en heel haar lijf mee danste op de muziek. En niet helemaal fitte Sophie? Die viel erbij in slaap. Een heerlijk familie moment.

We lezen het verhaal van Jezus sterven en weer levend worden uit de bijbel. Dit jaar is ‘de bijbel voor jou‘ favoriet. Vorig jaar was het ‘Jesus storybook bible‘. Ook lezen we uit ‘Benjamins Box‘ het verhaal over wie Jezus is (een koning? een vriend? een misdadiger?) en daarbij gebruiken we de ‘resurection eggs’. Dat is een gewone eierdoos waarin we twaalf gekleurde plastic eieren hebben gedaan. Elk ei bevat een voorwerp passend bij het verhaal. Tijdens het verhaal worden de eieren opengemaakt. Zo openen we bijvoorbeeld, als we lezen over Judas die Jezus verraad voor 30 zilverstukken, het ei waarin drie zilveren muntjes zitten.

En de nieuwste binnenkomer dit jaar… Resurrection cookies. Ik kreeg dit recept van iemand in m’n handen geduwt, het is ook overal op internet te vinden. Je hebt nodig: 1 cup  hele walnoten, 1 theelepel azijn, 3 ei witten, snuf salt, 1 cup suiker,  plastic zak, houten spatel, tape en je bijbel.
Verwarm de oven tot 150C.
Stop de walnoten in een zak, liefst eentje met een goede sluiting. Terwijl de kinderen er met de houten spatel, en veel genot, flink op los sloegen om de noten kapot te krijgen vertelden wij ze dat Jezus, nadat hij gevangen was genomen, geslagen werd door de Romeinse soldaten. (je kunt hierbij uit de bijbel lezen: johannes 19:1-3, rekening houdend met de aandachtsspanne van de kids hebben wij het bij vertellen gehouden) “Sloegen de soldaten ook zo hard als wij slaan?”
Allemaal hebben we aan de azijn geroken en even een druppel geproefd. Bah! Terwijl we de theelepel vol in de beslagkom gooiden legden we uit dat Jezus dit te drinken kreeg toen Hij dorst had terwijl hij aan het kruis hing. (je kunt hierbij uit de bijbel lezen: Johannes 19:28-30)
Doe de eiwitten bij de azijn. De eieren beelden het leven uit. Jezus gaf Zijn leven om ons leven te geven! (Johannes 10:10-11)
Ook proefden we van het zout, viel niet zo in de smaak. De rest van het zout deden we bij de kom in. Het zout staat voor de bittere tranen die de volgelingen van Jezus huilden toen Jezus daar aan het kruis hing. (Lukas 23:27)
Toen kwam de zoetigheid! Terwijl ik de mixer aanzette voegden we langzaam de suiker toe, waar we natuurlijk ook even van hadden geproefd. Dit was voor het eerst in maanden dat we weer eens met suiker bakten, dus de vingers gingen er gauw nog een keer in 😉 Zoetigheid, want het beste deel van het verhaal: Jezus stierf omdat Hij van ons houdt! Hij wil dat we weten dat we bij Hem mogen horen! (Psalm 34:8 en Johannes 3:16)
Lange tijd mixten we de boel door (ruim 10 minunten) tot dat er stijve pieken bleven staan als ik de garde eruit trok. Het ziet er nu mooi glansend wit uit. Wit staat voor de puurheid in Gods ogen van diegenen van wie alle zonden en narigheid zijn afgewassen door Jezus. (Jesaja 1:18)
Voorzichtig vouwden we de gebroken noten in de eiermix. Op een cookie sheet met bakpapier legden we ‘bergjes’ eiwit van ongeveer een theelepel. Elk hoopje stelt een stenen graf voor, zo eentje als waar Jezus zijn lichaam werd neergelegd. (Mattheus 27:57-60)
Stop de koekjes in de oven. Doe de deur dicht. En de oven uit. Boaz en Zarah plakten met tape de oven dicht. Net zoals Jezus graf werd verzegeld. (Mattheus 27:65-66)
Daarna brachten we ze naar bed. Boaz snapte het helemaal, het idee van dat we morgen weer verder kijken. Zarah vond het maar niks. We vertelden nog dat de vrienden van Jezus ook verdrietig waren. Maar dat maakte geen indruk.
De oven is dicht. De kinderen in bed. Morgenochtend openen we de oven. Elke beschrijving die ik over deze koekjes heb gelezen beloven me dat de bovenkant er gebarsten uit zal zien en dat als ik een hap neem de binnenkant leeg is! Dit verwijst naar het lege graf. Toen de vrienden van Jezus de volgende ochtend bij zijn graf kwam waren ze verrast: de tombe was open en… leeg!

Ik doe zo ook het licht uit. Slapen, uitrusten voor het grote feest van morgenvroeg: koekjes.
Lege koekjes! Want: He is risen. He is risen indeed!

Snap je niet echt wat daar feest aan is? Of praatten we onszelf alleen maar schuld aan als we zeggen dat Jezus daar hing voor mij? Hier is een mooi en duidelijk filmpje waarom dat niet een zwaar, schuld aanpraten is, maar een verlichtende en feestelijke boodschap. (dit filmpje getipt gekregen door de eerder genoemde website)