Er is iets raars aan de hand in Austin dit jaar.

Het was nog half December en we liepen al een tijdje in lange broek en trui. Ja, lange broeken, truien, sokken en dichte schoenen! Ik hoorde steeds meer moeders zeggen: “Misschien moeten we dan toch maar een winterjas gaan kopen voor de kids.” Terwijl je anderen overigens al tijden in dikke jas, wanten en sjaal zag. -Die laatsten zijn vast de ‘doorgewinterde’ Texanen. Die klagen normaal al naar drie dagen van 10C dat ze verhuizen naar een warmere plek op aarde.- Winterjassen, het moet niet gekker worden!

Maar serieus. De hoeveelheid regen die we in het afgelopen jaar hebben gehad is enorm. De kou die we hebben gehad is abnormaal. Ik bedoel, Peter vroeg begin december gewoon of we wel antivries in de ruitenvloeistof hadden zitten. Antivries! Terwijl we in geen drie jaar vorst hebben meegemaakt. Oke, op hier en daar misschien een keer ‘s nachts een paar uurtjes -1C. Antivries, het moet niet gekker worden!

We hebben een jaarkaart gekocht voor het aquarium wat bij ons om de hoek is geopend. Leek ons een handige tijdsbesteding met de kids, zo ‘s middags een uurtje heen in de hitte van de zomermaanden, als er buiten echt geen houden aan is…. We zijn er in de afgelopen maanden al een heel aantal keren geweest, want men, wat was het soms koud. Moeten we nu zowel zomers als ‘s winters binnen activiteiten gaan bedenken? Het moet niet gekker worden!

Weet je. Dat winterweer doet rare dingen met je.
Het was nog maar November en we verlangden al naar huiselijkheid. We bouwden onze kamer om, sleepten kaarsjes van de garage naar de woonkamer (het mag een wonder heten dat die in de afgelopen drie jaar niet geheel gesmolten waren!) en zette de kerstboom op. Reuze knus.
We maakten heuse wintermaaltijden. En droegen winterjassen en handschoenen. We hebben zelf een paar keer de ruiten van de auto moeten krabben. We genoten van kopjes thee op de bank, onder een dekentje. En we dachten zelfs na over de aanschaf van een portable heater.

Begin december deed de winter z’n eerste poging, die jammerlijk mislukte. De herfst moest tenslotte nog komen! De dag voor kerst was het dan eindelijk zo ver, de bladeren werden geraapt. Winter was in aantocht. En winter was het! Minstens vier ‘snow days‘ hebben we gehad. Nee, geen enkele vlok echte sneeuw hebben we gezien, maar een keer of vier hadden de scholen en daarmee ook allerlei officiele instanties vanwege vorst in combinatie met nattigheid een dag vrij of een begonnen met een vertraging van twee uur. Eén dag was het zelfs zo erg dat het om 11 uur ‘s ochtends -5C was! -5C!! Dat hebben we in de afgelopen drie jaar nooit mee gemaakt, laat staan gewoon op het midden van de dag.

Gelukkig is het dan weer typisch Texaans wat het weer betreft en heb je op maandag een ijsdag en zit je op vrijdag al weer in het zonnetje omdat het 25C is.

Inmiddels is het richting het einde van februari. En we kunnen met een gerust hart zeggen: we hebben de winter overleefd! Ze zomer is in aantocht.
Deze week hebben we volop genoten van het voorjaarsweer. Korte broek, t-shirt, water, steentjes, picnic, met open ramen rijden en de deur van het huis open. We genieten volop. En dat doen we nú. Want nog even en de zomer begint weer. En die kon dit jaar wel eens lang en warm worden. Koude winters, warme zomers…

Ik herinner me nog iets van onze eerste zomer hier, 2011, dat we ‘vierden’ dat het de 100ste dag aan eengesloten was dat het 100F (37.8C) of hoger was…

Zomer. We vluchten wel een paar weken naar Nederland om te overleven.