Gisteravond hebben we het over de blog. En wat de laatste was die ik gepost heb. “Die dat het zomer is?”, vraagt Peter. Yep. “Dus je volgende heet: Oeps?” Inderdaad, de ijspegels hangen vandaag weer aan het klimrek en wij zitten binnen met de verwarming hoog, joggingpakken aan, warme kopjes thee in de hand, boekjes te lezen. Gelukkig had ik de onderstaande blog, met de titel: ‘oeps!’ al klaar staan 🙂

Tijdens het halfjaarlijkse bezoek van de kids aan de tandarts wordt er bij Zarah een abces opgemerkt boven de dode tand voor in haar mond. Er worden foto’s gemaakt waar na er vriendelijk wordt gevraagd of moeder even mee wil komen naar het kantoortje om de foto te bespreken. Als dat blijkbaar niet gewoon hier in de (open) behandelkamer kan… Oeps! De tand, die al meer dan een half jaar dood is, is inmiddels ontstoken en het beste is om ’em te verwijderen. Oeps!

Het is vijf uur ‘s nachts en voor de tweede keer deze week sta je een bed te verschonen. Je haalt het plastic zeil (dat er voor zorgt dat het matras droogblijft) onder het laken vandaan om er achter te komen dat je de vorige keer in je slaapdronken bui er geen plastic zeil onder hebt gelegd, maar een simpel laken… Oeps!

Vrijdagochtend. Ik weet even niet meer hoe ik het moet halen tot het weekend. Dan krijg ik een briljante ingeving: sporten! Of eigenlijk: The YMCA! Daar kan ik de kinderen namelijk twee uur lang naar de child watch brengen en zelf in de gym actief gaan doen of zelfs in de koffiehoek een boekje gaan zitten lezen. Na zo’n drie kwartier mezelf in het zweet te hebben gewerkt, neem ik een lange douche. Daarna besluit een kopje koffie te gaan halen, ik heb tenslotte nog bijna een uur zonder kinderen. Als ik net zit komt er iemand naar me toe. “Jij bent toch de moeder van Sophie?” “Euh ja…” “Babies mogen maximaal een uur…” Oeps!

Boaz en Zarah spelen buiten, Sophie kruipt lekker binnen rond, ik ben in de keuken bezig, de deur naar de tuin staat open. Opeens hoor ik een harde knal. Gevolgd door het geluid van een krijsende baby. Daar ligt ze: met haar hoofd op het beton… Oeps!

Oeps-momentjes als deze vragen duidelijk om wat chocola!
En dus gaan we de keuken in voor de good-for-you aardbei-choco pudding.

We gooien 2 avocado’s, 6 dadels (geweld in water om zacht te worden, daarna uitgelekt), 8 grote aardbeien, 1/2 theelepel vanille extract en 1/2 cup cacaopoeder in de blender. Lekker hard vermalen en husselen, tussendoor even een keer alle cacao van de zijkanten schrapen, verder mixen tot het een mooi glad goedje is. En smullen maar van de pudding!
Voorzie je een ‘oeps-momentje’ en dùs de noodzaak om deze pudding te hebben, maak ’em dan vooraf, want als die een paar uurtjes tot een dag in de koelkast heeft gestaan smaakt ‘ie nog lekkerder! (Eigenlijk is het een wonder dat we wat over hadden en dit dus ontdekten.)
In een klein weck-potje met een vrolijk lepeltje erbij ook een erg makkelijk en verantwoord cadeautje.