Woensdagochtend las ik even gauw een paar dingetjes online. Terwijl ik dat deed realiseerde ik me weer eens hoeveel alledaagse dingetjes hier net even anders zijn dan in Nederland.

Toen ik nu.nl scande op wat nieuws viel mijn oog op een artikel dat verslag deed van een onderzoek over de ergenissen van Nederlanders die een restaurant bezoeken. Het artikel sluit af met de vermelding hoevaak de ondervraagden buiten de deur eten. Ruim één op de tien bezoekt eens per week een restaurant, en 3 procent eet zelfs een paar keer per week buitenshuis.
Voor mij opvallend in deze zin: het woord ‘zelfs’. Drie procent. Een paar keer per week. Zelfs.
Ik vind dat nogal weinig. Je hebt 3×7 maaltijden per week. En maar drie procent van de ondervraagden eet meer dan een van die maaltijden buiten de deur??
In Amerika is er een volledig andere eetcultuur. En dan vooral wat betreft thuis eten of in een restaurant (we laten even in het midden wat dan precies een restaurant is). Ik heb hier geen onderzoek gedaan, maar ik durf er op te wedden dat het ruim meer dan drie procent gaat zijn als ik even rond vraag hoevaak mensen er meerdere keren per week buiten de deur eten.

Op dezelfde pagina las ik over schoonmakers die staken. Want, zo wordt er geschreven, de FNV wil onder meer dat de schoonmakers de eerste twee ziektedagen krijgen uitbetaald. Voor veel werknemers hier, en dan zeer waarschijnlijk juist is de ‘schoonmaak sector’ gaat een ziektedag van je vrije dagen af. En aangezien je er daar maar tien per jaar van hebt, ja, dan is vechten voor twee dagen ziekzijn betaald krijgen zeker de moeite waard.

Over het verschil in werkcultuur had ik laatst met een vriendin een opvallend gesprek. We stonden, samen met de kids, te kijken hoe er in een houten paal in een park een lantaarn werd vervangen. Eén man klom in de paal, geholpen door nummer twee, terwijl vier anderen stonden toe te kijken. Voor de kids was dit kostelijk vermaak. De man bond een spijkermat onder zijn voeten om de paal in te kunnen klimmen en had zichzelf bevestigd aan een touw wat weer boven aan de paal vast zat en beneden stond er eentje hem te begeleiden. Ik begon wat te lachen en vertelde mijn vriendin hoe ik dit weer zo’n prachtig voorbeeld vond van de Amerikaanse inefficientie. Ik had een licht verontwaardigde opmerking verwacht, maar in plaats daarvan keek ze me half beschaamd, half triomfantelijk aan: “Euhm, je weet dat de meeste Amerikanen dat van Europa vinden? Dat jullie enorm ineffiecient zijn!?” Ja, het is dat je het even weet, jullie daar in Nederland met je “24-uurs economie” die maar zo’n 15 uur per dag draait en je minimaal 20 vrije dagen per jaar. Dat is pas inefficient… Ik heb maar niet geprobeerd uit te leggen dat vakantie misschien wel stressverlagend werkt en dus productiviteit verhogend. Maar ik kon het niet laten om even op te merken dat met z’n vieren toe kijken hoe er iemand in een paal klimt om een lantaarn te vervangen misschien wel deprimerend werkt en dat voldoening uit je werk halen ook de productiviteit kan verbeteren.

Op de fotoblog van zus M. kreeg ik even wat mee over de bezineprijs. €1.709 per liter betaalde ze afgelopen weekend. Een snel rekensommetje verteld me dat wij op dit moment, omgerekend, €0.66 per liter betalen.

De volgende keer dat ik bij de pomp sta en er de prijs weer boven de $3.45 per gallon uitkomt zal ik niet verbaasd kijken dat het zo ‘duur’ is. Dan zal ik denken aan jullie en hoe hard jullie er voor moeten werken om je auto te laten rijden. Echt hard werken, want je hebt niet eens vier, wel bekwame, mensen die toestaan te kijken en het elk moment van je over kunnen nemen. En als je dan eindelijk genoeg gewerkt hebt om je tank vol te gooien, dan moet je ook nog snel wezen voordat de winkel alweer dicht is. Want je moet wel boodschappen doen, weer naar het restaurant terwijl je vorig weekend ook al bent geweest, dat kan natuurlijk echt niet! En eigenlijk is het ook wel sneu dat je volgende week weer vakantie hebt, want je weet nu al dat je, op weg naar je vakantieadres, veel meer kilometers aflegt -en dus benzine verbruikt- dan die dagelijkse file van huis naar werk. De trein nemen is dit keer ook niet een optie, want tja, die schoonmakers…