Vorige maand liepen we op een goeie dinsdag nog in korte broek. Een dag later vroor het en op donderdag vloog ik naar de winkel om winterkleding voor de kids te halen.

Tegen de tijd dat alle (voor ons) nieuwe kleren waren gewassen, gevouwen en in de kast gelegd liep het alweer tegen de 20C en zo nu en dan zelfs richting de 30C.

It happened in a blink.
Voor we het door hadden was het winter!
Het was ook zo weer over. Het is en blijft tenslotte Austin, Texas. Dat het vroor was al schokkend genoeg.

Zo is het ook zo ongeveer met Boaz.
Was het niet een maand of twee  geleden hij werd geboren? Een dag later liep hij. De dag daarna kwam er een klimrek in de tuin zodat hij wat te swingen en te klimmen had.
Was het niet vorige maand dat hij begon te lachen, te reageren op de mensen om hem heen? Een dag later praatte hij, nu zegt hij de tafel van 10 uit zijn hoofd en ontvangt zijn eerste handgeschreven liefdesbrief van een vriendin.

Ik ben ergens in die tijd nog naar de winkel gevlogen om wat kennis en kunde qua opvoeding voor ouders van een peuter/kleuter te halen. Maar tegen de tijd dat het thuis bezorgd was, goed bekeken was en een plekje had gekregen was het al te laat…

Ik kan er ook niets aan doen.
It happened in a blink.

Heel, heel af en toe komt het baby’tje in hem nog naar boven. Dan wil hij gevoerd worden (iets vaker dan we zouden willen). Dan mogen we hem heerlijk knuffelen (niet vaak genoeg natuurlijk).

Maar over het algemeen is het een grote jongen.
Met grote-jongen-wensen: een boek om dingen uit te leren. Dus die krijgt hij vandaag.
Met grote-jongen-verlangens: om gezien te worden, gewaardeerd om wie hij is. Dus we vieren hem vandaag!

We zien je Boaz. Je bent geweldig! Mooi, stoer, liefhebbend en trouw. Gevoelig. Oog voor detail. Vol liefde voor God en de bijbel. Onderzoekend. Op zoek naar kennis en meer kennis. Een zorgzame grote broer. Met een groot hart voor je zussen en je vrienden. Je bent een ster!
We vieren je graag! Je leven. Je bestaan. We genieten ervan dat je aan ons bent gegeven. Dat we van je mogen genieten en van je mogen leren. Je mogen liefhebben en voor je mogen zorgen. En vooral, dat we samen met jou je favoriete appeltaart mogen eten!

Je bent onze ster!

(vrijdagmiddag vierden we het feest al met Boaz z’n vrienden. Hier een foto verslag.)