Hoi!
Dit ben ik. Gister was mijn birthday, ik ben nu 2 jaar.
Eigenlijk was mijn verjaardag eergister, maar ik denk dat mijn daddy en mama dat vergeten waren. Ik ben wel blij dat ze zich vergisten, want vrijdag zat papa namelijk nog in het vliegtuig en ik was met mama ook de hele dag onderweg.

Maar gister was het dan eindelijk zo ver. Ik werd 2 jaar! Voor mijn part had dat een half jaar geleden ook al gekund, want ik kan al heel veel zelf en weet al heel goed wat ik wil, zoals een echte 2-jarige betaamd. Zo zie je op de foto mijn cupcake op een paars prinsessen bordje staan, want die vond ik veel mooier dan de nijntjes-plates die mama had. Zelfs mama vond het wat aan de late kant dat ik nu pas 2 werd, ze zette al bijna drie kaarsjes op m’n taartje 😉

Mijn favoriete line is “nee, zelf!” om er voor te zorgen dat mijn ouders niet mijn kleren aan of uittrekken, of me m’n eten voeren of bijvoorbeeld de stiften opruimen, want heus dat kan ik echt wel zelf. En anders vraag ik wel om hulp.
Een andere zin die ik graag gebruik is: “My turn!” Dat is de sociaal geaccepteerde manier om speelgoed af te pakken van een ander kind. Want dan denkt namelijk iedereen dat je graag wilt delen en om de beurt doen. Ideaal!

Op mijn verjaardag kwamen mijn vriendjes. We gingen zwemmen in het badje in de tuin. Want dat is een van de leukste dingen om te doen. We gingen ook taart eten en ik kreeg cadeautjes. Nu heb ik een bedje voor mijn baby pop.

Verder weet ik heel veel woorden. Ik spreek ze nog niet altijd goed en verstaanbaar uit, maar ik heb mijn prive tolk, genaamd mama, dus dat is geen probleem. Ik hou enorm van klimmen en als het buiten te warm is, dan hebben we ons klimrek binnen:

Ik heb een grote broer en ik vind het leuk om alles te doen wat hij doet. Net zoals hij altijd precies hetzelfde wil als mij. We spelen vaak fijn samen. Maar soms lukt dat even niet en duwen we of worden we boos op elkaar. Dan zeggen we sorry, zijn we heel vergevingsgezind en knuffelen we. Dan zijn we weer vriendjes.

Hier nog een paar dingen en dan ga ik er weer vandoor. Want het is hoogtijd om te gaan schommelen.
Ik ben reuze enthousiast als papa boekjes met ons leest, eigenlijk over alles wat ik met papa doe, want ik ben een echte papa-meid. Ik ben soms wat onnadenkend en ren dan de straat op. Ik hou van eten. Van vrienden. En van m’n speen die altijd in m’n bed moet blijven. Na uren rijden in de auto ga ik niet rustig zitten picnicken naast mama en Boaz, dan ren ik liever rondjes. Opruimen is belangrijk en tijdens het eten moeten alle potjes gelijk weer gesloten worden. Het juiste dekseltje op het juiste potje.
En mocht je na dit alles toch nog even niet weten wat je met me moet, knuffel me dan, dan maak je me helemaal blij!