De baby in de buik zorgt voor veel vragen bij Boaz. Zarah weet dat er een baby in mama’s buik zit, maar is bij het woord “baby” toch het eerst en meest geintereseert in haar pop in de wandelwagen.
Wel spelen ze samen in bad ‘baby dokter’. Om de beurt hebben ze dan een baby in de buik en de ander moet dan ‘naar de baby luisteren’. Gister had Boaz een meisje-baby 😉

In steeds meer toenemende mate worden er door Boaz vragen gesteld over “de baby in je buik”.
Het begon rustig met de vraag of de baby slaapt of wakker is. Want hij wilde ’em voelen schoppen. En als de baby dan niet wakker is, dan praat hij even rustig tegen de baby: “Hallo baby, wakker worden!”

Maar de laatste tijd worden de vragen steeds meer, intenser en vooral dieper.

“Gaat je buik ook stuk als de baby eruit komt?”
“Hoe groot is de baby nu?”
“Welke kleur ogen heeft de baby?”
“Heeft de baby ook haar?”
“Waar gaat de baby dan ‘s nachts slapen?”
“Hoe heet de baby?” *
Boaz komt op me af en plet m’n buik: “Ik ging even de baby knuffelen.”
“Hoe komt de baby eruit?”

Of gister toen hij niet kon slapen: “We hebben ook een stoel nodig voor de baby in je buik. Zo eentje als Zarah heeft.”
Oh, reageer ik rustig, dat komt wel goed, die hebben we niet direct nodig, eerst is de baby nog klein en kan die niet zitten. Mama zorgt wel voor een stoel, hoef jij je geen zorgen om te maken.
Waarop hij antwoord: “Ik wil je wel helpen hoor. Wat voor hout hebben we nodig?”

“Welke dag zat Zarah in je buik? Hoe kwam Zarah uit je buik?”
Ik laat Boaz het litteken van de keizersnee zien en leg hem uit dat de dokter daar een gat had gemaakt en Zarah er toen uitkwam.
“Hoe maakten ze dat dan weer dicht?”

Daarna ging hij verder denken en bedacht dat hij zelf in mijn buik heeft gezeten. Dat weet hij ook uit het fotoalbum. Dan denkt hij na over nicht L. En wanneer die dan een baby was. Ik leg uit dat die bij M. in de buik zat. Toch weer tijd om terug te gaan naar ons eigen gezinnetje. Na Boaz en Zarah en de baby blijft er natuurlijk maar een persoon over: “Welke dag zat papa in je buik?”
Waarop ik toch maar even uitleg dat papa niet in mijn buik zat. “Papa zat bij oma in de buik. Oma van A.”, vertel ik hem.
“Was papa toen groot? Of net zo klein als Zarah?”

Vandaag zaten we in de auto en bedacht Boaz opeens dat we ook een autostoeltje voor de baby nodig hebben. Zodat ‘ie ook mee kan rijden. Ik vertelde hem gauw dat we die al klaar hebben staan in de garage. Opgelucht reageert hij: “Oh, gelukkig, dat is fijn voor de baby.”

Het zal de komende weken nog wel even vragen regenen. En zeer waarschijnlijk na de komst van baby ook nog wel.
Het verbaasd me opeens niet meer zo dat Boaz de laatste tijd wat moeier is. Want dit zijn alleen nog maar de vragen over de baby, de rest van de wereld moet ook begrepen worden, dus ook daar worden vragen over gesteld.

Op verzoek dan nog een plaatje van “de buik met de baby”.

Zou de baby een vrolijke, nuchtere Hollandse zijn die op paaszondag (de dag dat hier heel de wereld op z’n ‘paasbest’ er uitziet) gewoon lekker een spijkerbroek met t-shirt aan wil die hij dan vol plakt met stickers? Of een blije, echte Amerikaanse die door de weeks het liefst op (roze) sportschoenen loopt en op paaszondag haar mooiste girlie girl jurk uit de kast trekt om de wereld te showen how cute she is? Of een derde uniek examplaartje? Only God knows, voor ons nog even een mysterie…

*vanaf het begin een vraag geweest. Boaz is in staat diep te denken en tot goede en serieuze vragen te komen, maar een naam bedenken voor de baby lukt hem niet. Tot vandaag opeens. Vriendin M. had even op de kinderen gepast en toen ik buiten kwam hadden ze met stoepkrijt alle namen op de schutting geschreven. Waaronder die van de baby. Want volgens Boaz is de “baby in de buik” vandaag een jongetje die luistert naar de naam ‘Noah’. Bedankt voor je input Boaz! Wie weet gebruiken we het nog 😉