In de vorige blog heb je kunnen lezen hoe Boaz vol enthousiasme en voluit gemeend Peter bedankte voor het thuiskomen uit het werk. De afgelopen weken is dat ook wel een beetje een uitzondering geweest, dat thuiskomen.

Peter is namelijk enorm druk geweest met twee nieuwe, grootse dingen.
Als je dit leest moet je weten dat deze blog geschreven wordt, niet door een vrouw die vol zit met verwijten dat ze haar man nooit ziet, maar door eentje die enorm trots is dat haar lieve, geweldige, fijne man naast het aandacht aan haar geven en een zorgzame, leidende en liefdevolle papa-zijn voor hun kinderen ook nog kans ziet om op zijn werk nieuwe dingen aan te pakken en te leren. Ook als dat uren en uren extra werk vraagt.

Wat heeft Peter dan uitgespookt?
Normaal bestaan zijn werkzaamheden vooral uit onderzoek doen, onderzoek van anderen bekijken en rapporteren over de resultaten. Tijdens het doen van dat onderzoek maakt Peter gebruik van verschillende technieken. Sommige bestaande en algemeen bekende, anderen zelf bedachtte. En nu schijnt het (als ik zijn collega’s moet geloven, die zeggen dat Peter’s brein voor de wetenschap moet worden afgestaan na zijn dood -God, geef dat dat nog heel heel lang mag duren!-) dat Peter’s hersens op een bijzondere wijze werken en hij opkomt met briljante nieuwe technieken en manieren. Zelf vind hij het allemaal wel mee vallen en weet hij het te relativeren, tenslotte is hij maar op een erg selectief gebied ontwikkeld…
Hoe dan ook. Hij weet dingen en doet dingen die niet alle mensen in zijn vakgebied direct weten of doen. En dus heb je kennis die je kunt overbrengen. Als je kan ‘overbrengen’ tenminste. Peter is er altijd van overtuigd geweest dat hij niets aan andere kan leren, want ‘ik ben geen goede leraar’. Maar toch heeft hij nu de stoute schoenen maar eens aangetrokken.
Vorige maand is hij met collega Brandon om tafel gaan zitten en hebben ze samen een tweedaagse training in elkaar gezet en eind februari gegeven. Peter ging erin met het idee: is het niks, dan was dit ook gelijk de laatste keer.
Precies zoals ik verwachtte en had voorspeld: het was een succes! Zowel Brandon als Peter hadden plezier in het samenwerken en hebben veel aan elkaar gehad, Peter was in staat om mensen iets nieuws te leren (altijd leuk, vooral als het iets is waar je zelf enthousiast over bent!) en diegenen die de training volgden waren erg enthousiast over de training, het materiaal, de trainers en zelfs over de gebruikte didactiek (misschien toch wat genetische overdracht…). In reacties op Twitter werden worden als ‘leet‘, ‘pretty good‘, ‘great training‘ en ‘porn for exploit writers‘ gebruikt om weer te geven wat de deelnemers van de training vonden.
Er worden al plannen gemaakt om de training weer te gaan geven, later dit jaar.

Maar er was geen tijd om te bekomen van dit avontuur. Het volgende lag al klaar. Nee, voor Peters carriere is het niet groots en aan zijn naam, in ‘het wereldje’, zal het niet of nauwelijks iets toevoegen, maar voor hem persoonlijk is het absoluut groots: zijn eerste praatje. En wel voor 500 man (!) op CanSecWest. De conferentie in Canada waar hij drie jaar geleden naam maakte voor zichzelf en aangenomen werd bij Tippingpoint. Hij kreeg de onofficiele ereplek toegekend, door ingepland te worden op vrijdagmiddag, het laatste praatje van de conferentie. Maar daar heeft Peter vriendelijk voor bedankt. Of hij niet op de eerste dag kon? Geregeld! Woensdagmiddag, Peter Vreugdenhil over Adobe Reader XI Sandbox .
Daar vertrok hij dan, dinsdagochtend. Een zieke zoon en dochter achterlatend bij hun mama. ‘s Nachts en ‘s ochtends nog de zorgzame papa die zijn bed uitspringt om met zoonlief naar de badkamer te rennen en hem boven de wastafel te hangen. Een paar uur later op kantoor voor de laatste wijzigingen in het praatje en bijbehorende sheets en dan op weg naar het vliegveld. Met een raar gevoel in de maag…. Als dat maar de zenuwen zijn en niet de stomach bug van de kids…

Hier een tweet van een van de conferentie bezoekers, 10 minuten voor Peter z’n praatje begon: Just taught his first —and from what I hear badass — training w/@drraid in Austin, TX; @WTFuzz set to take the stage at#cansecwest in 10!

Even later postte deze zelfde persoon een foto van een deel van de zaal. Met als bijschrift: Kudos to @WTFuzz, it was a packed house! Nice touch with the@ExodusIntel branded presentation slides. #cansecwest
De mensen met goede ogen kunnen vooraan Peter ontdekken die zijn lezing geeft. Met een beetje geluk heeft toch gauw dertig procent van de mensen het tot het einde kunnen volgen… Ik zou er graag bij geweest zijn, maar was waarschijnlijk bij sheet nummer 2 al afgehaakt. (Ik heb de sheets van de training bekeken en snapte toch bijna 90% van alle woorden op de eerste sheet…)

Peter zijn eerste reactie na het praatje was: “Het is gelukt. Zonder stotteren of flauwvallen.”  Het viel hem dus mee. Hij kreeg ook direct (en in de dagen erna) positieve reacties, zelfs van de mensen die wel halverwege moesten afhaken. Dus wie weet wordt ook het houden van een praatje een semi-vast onderdeel van Peters werk.

Maar nu is het eerst zondag. Even geen werk. Een drukke, lange maand is er achter de rug. Maar we zijn er allemaal nog. Een paar belangrijke lessen hebben we allemaal geleerd.  De belangrijkste: het is fijn om thuis te komen. Het is fijn als de mensen die je liefhebt thuiskomen. En het is nog fijner als de mensen die je lief hebben het fijn vinden dat je thuiskomt!

Dank je wel voor het thuiskomen, liefste papa!