Een van de dingen die ik mis aan Nederland is het verschil in seizoenen. Wat is er fijner dan na een koude winter de eerste bloemen weer te zien, de zon die de tuin opwarmt, de eerste BBQ van het seizoen. Hoera, het is lente! Oja, ik weet al wat er fijner is: als na de zomer (ook al is die zomer niet zo zonnig en warm als we altijd zouden wensen) de herfst begint. De prachtige kleuren, de wind door je haren, een goede regenbui. Het huis opgewarmt en met elkaar gezellig rond de tafel voor een echt goede pot warm eten. Jammie!

Tja… Dan Texas.
Vorig jaar mag dan lichtelijk extreem zijn geweest. Maar dat betekent niet dat dit jaar het klimaat opeens totaal veranderd is. De seizoenen bestaan hier nog steeds uit: nog-net-geen-zomer, zomer en net-zomer-geweest. Vorig jaar is het, volgens de officiele cijfers, 85 dagen boven de 100 graden Farenheit (37,7 Celcius) geweest. Waarvan 27 op eenvolgend, van 17 juli tot 12 augustus. Ik ga niet eens moeite doen om uit te zoeken hoeveel dagen het boven de 90 F (32 C) is geweest. Maar je kunt je er vast wel iets bij voorstellen, zeker een derde van het jaar, maar waarschijnlijk heel wat meer.
Daarbij kunnen temparaturen binnen een week, of zelfs een dag,  meer van elkaar verschillen dan in Nederland gebruikelijk is. Dus zomer en ‘soort van winter’ binnen een week is niet ongebruikelijk in, bijvoorbeeld, januari.

Met dergelijk weer is er dus ook niet zoiets als ‘seizoenskoken’. Zo zitten we met 30C gerust aan de rode kool met hachee en steak frites. Niks mis mee. Ook eten we het hele jaar door aardbeien. Vinden de kids geweldig.
En toch… Hoe lekker die hachee ook is (probeer deze eens) en hoe rap die aardbeien ook naar binnen gaan, ik mis de seizoenen. Ik mis het lichte, fruitige, kleurijke eten in het voorjaar. Ik mis het warme, robuuste, lange en vele eten in de herfst. De stoofpotten, de paddestoelen, het wild, de stoofperen, heerlijke stevige soepen, voor het eerst sinds tijden weer een robuuste stampot. Bij de gedachte alleen al loopt het water me in de mond. Ik moet mezelf bedwingen om niet de haard aan te zetten, een trui aan te trekken, de bladeren van de bomen te trekken en voor vanavond eens een goede pot kip klaar te maken.
Nee, hier is het niet je verheugen op eindelijk weer eens wat meer keuze uit fruit omdat het voorjaar is. Geen zomerse groenten na een winter lang kool eten.

Jullie, daar verweg in Nederland, hebben dat wel. Maar jullie zitten dan weer te wachten tot het echte zomerse weer doorbreekt…
En daarom speciaal voor jullie hier een zomerse salade. Om alvast een beetje zomer in huis te hebben, of voor straks bij de picknick op het strand, de avondmaaltijd in de tuin/ op het balkon. Of gewoon omdat het lekker is.

Pasta (+/- 300 gram) koken. Afgieten en laten afkoelen.
Ui snijden en in wat olie ongeveer 10 minuten fruiten. Voeg een scheutje balsamico azijn toe en zo’n 25 gram bruine suiker toe.  Regelmatig roeren en ongeveer 10 minuten bakken tot het donker bruin is. Daarna laten afkoelen.
Een stuk brie (of blauwader kaas) in stukken snijden.
Een behoorlijk formaat peer in stukjes snijden, besprenkelen met wat citroensap.
Een goede handvol druiven halveren.
Oven voorverwarmen op 160C. Mix in een kom 100 gram walnoten (in grove stukken) met 3 eetlepels honing, 15 gram suiker, wat zout en vers gemalen peper. Leg dit op een bakblik met bakpapier en stop in de oven. Hou het daar tot het mooi diep bruin is en de suiker bubbelt. Af en toe even omroeren.
In pan 50 gram boter smelten. Zo’n 60 gram suiker toevoegen. Na ongeveer een minuut een grote appel (geschild en in stukjes) toevoegen en 10 minuten laten pruttelen tot de wat bruin en zacht zijn en het sap vrij komt. De appel uit de pan halen. Het achtergebleven vocht kun je gebruiken voor een eventuele dressing door er 1 eetlepel kaneel en een theelepel nootmuskaat aan toe te voegen.
Alles (afgekoeld!) door elkaar husselen. Doe er eventueel de dressing en nog wat rucola door.