Boaz ligt wakker te worden na zijn middagdut (Hoera! Hij heeft geslapen, blijheidspuntje 1) en ligt in z’n bed te zingen: “hi, hi, hi, ha, ha, ha. Keek er naa.” . Daar is blijheidspuntje 2.
Als ik hem uit bed haal vertel ik dat we zo een appeltaart gaan bakken. Hij kijkt blij: “taart, bak, appel” en kijkt me vragend aan: “(ro)zijn?”. Wow! Mijn zoon van twee kent de ingredienten van een appeltaart. Puntje 3.
Bij het naar beneden lopen realiseer ik me dat het met 25C (puntje 4) misschien meer buitenspeelweer is. Daarom vraag ik Boaz of hij liever buitenspeelt of liever taart bakt. “Taart bak.” En daar is puntje 5. Begrijp me niet verkeerd. Ik heb graag dat mijn kind buitenspeelt. Ik hoop zelfs dat ons volgend huisje zo’n mooie grote boom in de tuin heeft waarin Boaz en Zarah een hut kunnen bouwen. Maar dat hij met even veel plezier kookt en bakt… blij 🙂

‘s Avonds zitten Peter en ik op de bank te genieten van een kopje thee en taart (puntje 6) terwijl Zarah bij Peter op schoot zit en sabbelt aan een speen (7!! Klein stapje richting de fles. We komen er wel.). En die nacht is het voor het eerst in een paar dagen dat Zarah maar een keer wakker wordt om te eten. Puntje 8! Zouden we dan eindelijk weer gewoon gaan doen?

Maar het allerblijst werd deze mama nog toen ze hoorde dat ze goedkeuring hadden gekregen om een hypotheek af te sluiten!
Nu alleen nog een huisje vinden…