Het lekkerding is rustig en relaxed. Het houdt er van de wereld te ontdekken, stap voor stap. Observerend en beredenerend.
Het monstertje is een wervelwind. Het houdt er van de wereld  te ontdekken, helemaal, nu. Er vol in, geen reserves.

Toen het lekkerding na heel wat aarzeling voor het eerst met modder ging spelen, ging dat heel voorzichtig. Eerst een vingertopje erin om te ontdekken wat het was. Veilig op het stoepje zittend, met een stokje er een beetje in porren.
Het monstertje? Die hoeft maar modder te zien en zit al van hoofd tot tenen helemaal onder. Met een goede hoeveelheid in de mond, want, jammie, het smaakt zo goed!

Het lekkerding vind het heerlijk in het zwembad, maar dan wel rustig het water in. En vooral niet van de glijbaan. Tijden kan er dan gespeeld worden.
Het monstertje vind het helemaal het einde in het zwembad en springt er het liefst zelf in.En de glijbaan? Het kan niet snel genoeg gaan. Een hap water naar binnen? Gewoon even ademhalen en weer verder!

Het lekkerding kan dagen met dezelfde kleren doen. Waar het monstertje elke dag -indien niet vaker- een nieuw setje aan moet.

Het lekkerding en monstertje kunnen samen door de kamer ‘rennen’. Gillend, lachend, zingend en dansend. En tja, soms ook huilend, omdat er eentje valt, geduwt wordt of moe wordt.

Het lekkerding pakt het speelgoed af.
Het monstertje pakt het terug.

Het lekkerding moet elke hap eten gevoerd krijgen.
Het monstertje  weigert gevoerd te worden en wil zelf eten. In een niet-bij-te-houden tempo.

Het lekkerding is twee en zegt nee.
Het monstertje praat nog niet en doet nee.

Het lekkerding klimt op de bank.
Het monstertje klimt er achter aan.

Weet je wat het is? Ik geloof dat ik het allebei wel wat vind. Lekkerding en heerlijk monstertje.
Ons lekkerding en ons heerlijk monstertje. Hier wat plaatjes.

De batterij van de camera was helaas net leeg toen Zarah een doekje vond dat al weken buiten lag -en ook zeiknat was van de regen- en over haar hoofd drapeerde…