Het is 10 uur ‘s ochtends.

Boaz is op school. Te laat. Gelukkig net op tijd voor de brandweer die vandaag langs kwam.
Zarah, het arme kind, heeft vandaag amper gegeten. Er is namelijk nog maar één plek in huis waar ze rustig kan eten. Verder is te snel afgeleid door alles om haar heen. Maar als broerlief rond rent eet ze nergens meer.
We hebben al twee stinkende poepluiers gehad vandaag.
Ik heb vanochtend al zo vaak ‘No’ gehoord dat het als een mantra in m’n hoofd blijft afspelen.
Het huis is een zooi. Nog drie kwartier en dan moet ik weg. Therapie sessie zoveel. Voor die tijd moet het huis netjes zijn. Er komen weer kijkers. Nummers…? Ik ben de tel kwijt.
Het huis waar we op geboden hadden is naar een ander gegaan. Elke dag kan het zo ver zijn dat de 30-dagen-termijn in gaat voor we ons huis uit moeten. Geen idee waar we heen gaan.
De was stapelt zich op. Maar ik kan niet eens een was draaien, want waar moet die drogen? Ik mag het niet meer hebben hangen als er kijkers komen. En met elke dag een of meerdere kijkers blijf ik dan opruimen en weer ophangen.
Vannacht niet echt lekker geslapen. Nacht drie alleen in het grote bed, in het grote huis. Ik heb het al wel weer gehad.
De kast en koelkast zijn angstaanjagend leeg. Er moeten nodig boodschappen worden gedaan.

Echt, kan er alsjeblieft iets goeds gebeuren vandaag?

Wacht! Wat hoor ik daar? Wat zie ik? Nee, dat is niet waar?!
Zarah zit doodleuk in haar stoeltje op haar speentje te zuigen! Ja, echt waar, ze zuigt!

Je gelooft het misschien niet, maar op dit moment kan zelfs een kind dat op een speen zuigt me weer moed geven. Helemaal als dat kind Zarah heet.
Nog even en ze kan het misschien ook wel voor elkaar krijgen om uit een fles te drinken… In gedachten reserveer ik al het beste restaurant in de stad en boek ik een nachtje in een hotel. Of zal ik er gelijk een weekendje van maken?

En dat speen zuigen? We leren het haar wel weer af, als we een half jaartje verder zijn.
Ik ken nog een leuke cold-turkey manier daarvoor. Iets met koken, smelten en een brandweer.