Ik hield altijd meer van koken. Ik was niet zo’n bakker. Het leek me maar ingewikkeld en de kans op mislukken leek zo groot. Nee, laat mij maar roeren in pannen en een heerlijk voorgerecht of wat vlees klaarmaken. Uren bladeren door kookboeken of culinair surfen op het net. Uiteten gaan is een grote inspiratiebron, net als rond scharrelen in de winkel, op de markt of bij anderen in de pannen snuffelen.
Ik kan me nog herinneren dat toen ik zwanger was van Boaz een vriendin van me, die ook zwanger was van haar eerste zoon, elke week dat ze met verlof was een taart bakte. Wow. Diep respect had ik. Wat een onderneming! En ze leek het fluitend te doen. Dat terwijl ik nagelbijten de weken en dagen zat af te tellen tot ik eindelijk weer de all time favorite eendenborstfilet in rode portsaus kon maken.

Met weemoed denk ik terug aan mijn keukentje op de Waterstraat. Tja, dan komt de material-girl in me naar boven. Mijn geweldig mooie gasfornuis met dubbele oven… (een medewerker van de fabriekkant spoorde me eens aan hun merk in Amerika op de markt te brengen. Mocht ik ook maar een klein beetje verkoop en bussines vaardigheden hebben zou ik dat gelijk doen).

Twee ovens. Wat zou dat goed van pas komen…
Dan konden de oatmeal cookies en de speculaas tegelijk. Of de appeltaart en de cupcakes. Of vooruit, de stoofpot en het dessert.
Want ja lieve mensen, sinds we in Amerika wonen is er toch wel iets veranderd.
In dit land waar bakken ver boven koken is verheven, waar hartig onder doet voor zoet, waar klein en luxe ‘gourmet’ heet (en dus een luxe is waar men absoluut geen dagelijkse voorkeur aangeeft) en ‘suiker’, ‘boter’, ‘veel’  en ‘meer’ geliefde woorden zijn (behalve bij gezondheidsfreaks die suiker vervangen door appelmoes en boter door gezondere olie of evt. ook appelmoes). In dat land leerde ik, in een poging een klein beetje in te burgeren, te bakken. En het valt alles mee. Eigenlijk is het best heel makkelijk! Direct resultaat. En groot voordeel: de kids doen en smullen mee!

We doen een goede poging om onze Hollandse jongen Boaz op te voeden als op z’n minst een beetje Amerikaan. Laten we zeggen: tot een Nederlandse Amerikaan. En ons Texaantje Zarah, die brengen we Hollandse kennis en kunde bij (kan geen kwaad, want de liefde voor friet, pizza en fritter krijgen we er helaas al niet meer uit vrees ik).
Het is een beetje een halfbakken zootje hier kun je wel stellen. Opeens herinner ik me twee foto’s als visueel bewijs van deze opvoedingspraktijk.

Een van de activiteiten die ik met Boaz onderneem om hem wat Amerikaans gedachten goed bij te brengen is dus bakken. Hij mag wegen, boter in  de bak gooien, voorproeven en zoals hij zelf zei “uitkleden” (ook wel kneden genoemd). Vandaag was het weer zover. De cookie-exchange staat op het programma voor dit weekend, een echte Amerikaanse Christmas Holiday tradition. En als Hollanders, die nog steeds een poging doen om een heel klein beetje in te burgeren, doen we daar graag aan mee. Maar wel weer op z’n Nederlands Amerikaans. Het resultaat: Hollandse speculaas in de vorm van een kerstboom, versierd met ‘kerstkleurige’ icing.

We zijn hard op weg om Nederlandse Amerikanen te worden. Het is een beetje halfbakken. Niet het een, niet het ander.
En dat hebben jullie daar in Nederland maar al te goed door. Het liefst drijven jullie daar een beetje de spot mee. Wij denken dat het uit jaloezie is. Of misschien heb je er gewoon het verkeerde beeld bij en is het dus domme ontwetendheid. Hoe het ook zij, we zijn zeer gelukkig je te kunnen melden dat we nog ver, ver, heel ver weg zijn van het beeld dat geschets wordt van de halfbakken Nederlandse Amerikaan in het wel bekende liedje:

Een Nederlandse Amerikaan
Die zie je al van verre staan.

Refrein: (te zingen na elk volgend couplet)
Van voor naar achter van links naar rechts.

Zijn hoofd lijkt wel een varkenskop,
Er groeit geen enkele haar meer op.

Zijn das lijkt wel een ratelslang,
Die is wel zeven meter lang.

Zijn hemd lijkt net een prentenboek,
Het hangt een meter uit zijn broek.

Zijn broek die hangt tot op zijn kuit
Gestreept sokken eronder uit.

Zijn hand lijkt wel een worstpakket,
Net zo rood en net zo vet.

Zijn buik lijkt wel een lucht ballon,
Ik wou dat ik er in prikken kon.

Zijn neus lijkt wel een stopcontact
Ik wou dat ik er een stekker voor had.

Zijn neus lijkt wel een zure bom
Ik wou dat ik er in happen kon.

Maar iemand met een goed verstand
Die doet zoiets niet in Nederland.