Kerst

Als ik denk aan kerst denk ik aan kou en donker. Overal branden kaarsjes waardoor de ruimtes goed verlicht worden en je niet eens meer door hebt dat je voeten ijsklompen aan het worden zijn. De lichtjes in de straten schijnen gezellig en de gloed van het gourmetstel warmt de kamer.
Of als ik verder terug ga is kerst iets met jurkjes die ooit heel hip en modieus zijn geweest -of in ieder geval beweerd mijn moeder dat-, maar  die ik nu echt onogelijk vind. In zo’n jurkje met grote kragen, strikken en een rode of witte maillot eronder stond ik dan in een rij met allemaal andere kinderen kerstliedjes te zingen voor in de kerk. Nadat we de dag ervoor ook al twee kerkdiensten hadden uitgezeten. Na afloop kregen we een boekje, een kerstkrans en een sinasappel.

Christmas

Hier heet het Christmas. En iedereen is druk. Druk. Druk. Het heeft weinig te doen met de kerst die ik ken. Of misschien toch wel?
Vandaag was er weer iemand die onder de indruk leek van het feit dat wij geen cadeau’s doen met Christmas. Ik probeerde uit te leggen dat het voor ons niet zo indrukwekkend is, we zijn het niet gewend, we weten niet beter en tja, om dan ons zelf gek te maken door cadeau’s voor iedereen te moeten verzorgen en daardoor ook nog eens geld uit te geven wat we (er) niet (voor over) hebben… Voor ons geen opgave. “Maar hoe zit dat dan als je al die films kijkt in Nederland? Denk je dan: wat hebben die Amerikanen een rare kerst?” Euh, we hebben niet elke avond drie kerstfilms op tv. Ow. Hier kijken ze elk jaar dezelfde movies, Christmas movies. Het is ook heel gebruikelijk om met het gezin op Thanksgiving of Christmas day naar de film te gaan.

Of het feit dat we dit jaar voor het eerst een kerstboom hebben. Ik kan me nog herinneren dat in het eerste jaar dat we getrouwd waren denk ik, we naar het tuincentrum gingen voor een kerstboom. Daar aan gekomen stonden we elkaar aan te kijken? Een boom? Wie zet er nou een boom in z’n huis? Met lege handen vertrokken we weer.
Maar dit jaar staat er dus eentje. Een kleintje, dat wel., nog een neppe ook. De kinderen vinden het geweldig. Helemaal Zarah die raakt er niet over uitgepraat. Da,da,da,da, bie, bie, bie, bie, kwek, kwek, kwek (er zitten witte vogeltjes in), lie, lie, lie. Wat een feest, elke dag opnieuw. Ik zou bijna gaan overwegen om ’em gewoon het hele jaar te laten staan 😉

Christmas. Het begint hier twee dagen na Thanksgiving. Thanksgiving is doorgaans de laatste donderdag van November. Vanaf die zaterdag en op z’n laatst de zondag is het Christmas all over the place. Dit jaar was Thanksgiving een weekje eerder. Dus gewoon een weekje langer kerst.
Zondag  25 November werd in de kerk, aan het einde van de dienst, het eerste kerstnummer van dit jaar gezongen en werd de kerstboom verlichting aangesloten. (Ja, een kerstboom in de kerk, ik weet dat dat voor een heel aantal al schrokkend is, echt, dat is nog niks!) Vanaf die dag was er op de radio niets anders meer te horen dan Christmas songs. Waar een bizarre varietieit in is. Van rustige, stille, zweverige kerstliederen tot die over Santa, de duizende cadeau’s en de stress van kerst. Misschien is een kwartiertje radio luisteren wel meer dan genoeg om een beeld te hebben van de Amerikaanse Christmas.
Lichtjes all over*, je kunt het zo zot niet verzinnen of die tuinversiering is er. Iedereen kleed zich naar kerst. Wat alles kan zijn van sjiek en rood tot de meest ugly Christmas shirts ever seen (alleen het idee al dat iemand die heeft gemaakt is haast onmogelijk, behalve als het was om de ander voor gek te laten staan). Het gesprek van de dag is Christmas “zijn de kids al helemaal excited over kerst?”. December gaat alleen maar over de shopping die nog gedaan moet worden, de cadeau’s (hebben we al wat voor Tante X?), de maaltijd (weer Turkey, dit keer vergezeld door vriend Ham)  en niet te vergeten de cookies.
Afspraken maken? Euh, kan dat ook in januari? Dit is al zo’n drukke crazy maand. Ja, al op de eerste zondag van december hoorde ik meerdere mensen verzuchten dat het zo’n drukke tijd was met kerst enzo, zo weinig tijd voor hun partner en dat ze blij waren als de stress over was… Ja, ook vandaag weer meerdere mensen die verzuchten dat het zo’n hectische periode is.
En toch is iedereen, echt daadwerkelijk iedereen (of niemand durft publiekelijk het tegenovergestelde te beweren) het er over eens dat het such a joyous time of the year is.
Ow en als Peter en ik elkaar in kerk weer enigszins fronsend en meewarig aankijken om de liederen die we zingen -zoals daar zijn: ‘Have yourself a merry little Christmas‘ en ‘The little drummer boy‘- is de rest van de kerk het er over eens: “Mike and the band have prepared a fantastic selection of Christmas music and we sing such a joyfull and festive songs.”

Dan kerstdag zelf. Die bestaat uit cadeau’s, familie, eten en een filmpje. Er zijn weinig tot geen kerken die een viering hebben op de 25e. Wel heeft het overgrote deel een viering op de 24e.

Het zal wel onze nuchtigere Hollandse houding zijn, versterkt door onze conservatieve kerkelijke opvoeding, maar Christmas gaat er bij ons nog niet helemaal in. We hebben denk ik nog een paar jaartjes inburgeren nodig tot we van harte mee vieren met de mensen hier om ons heen.

Als ik vertel dat wij niet aan cadeau’s deden, niet aan een boom zijn sommige mensen vol bewondering. “Wow, dus bij jullie ging het echt om Jezus, de reden voor kerst.”
Weet je, ik vraag het me af. Vroeger toen ik echt klein was zaten we drie keer in twee dagen in de kerk. Met een beetje pech was tweede kerstdag nog op zondag ook en zat je daar dus vier keer. Tussendoor moest er nog ‘speciaal’ gegeten worden. Het waren fijne, anders dan anders dagen. Met een feestelijk tintje. Net een ‘mooiere’ jurk,  net een andere dienst, net wat vrolijkere liedjes, net wat meer lichtjes etc. Maar ging het door de afwezigheid van de boom, de cadeau’s en al die andere opsmuk echt meer om Jezus?

Ik weet het niet.
Ik heb inmiddels wel een lijstje met ideeen gekregen van mensen die bang waren zichzelf te verliezen in de stress van de holidays om Christmas weer about Jesus  te laten zijn. Misschien heb je er, tussen de cadeau’s (die in Nederland inmiddels ook steeds gebruikelijker zijn), het gourmetten of de kerkdiensten door, wat tijd voor.

Christmas is Jezus birthday. Het mogelijk duidelijk zijn dat bij een birthday taart hoort, net als het zingen van ‘Happy birthday’ voor diegene wiens verjaardag het is. Dus waarom niet voor Jezus? (voor alle taartliefhebbers, heb je meer reden nodig?)

Als adventskalender: in plaats van een snoepje of een chocolaatje eten of iedere dag een nieuw ornament in de boom, elke dag een goede daad doen. Als voorbereiding op Jezus komst. Van ontbijt brengen aan daklozen tot de buurvrouw koekjes brengen.

Een leeg wiegje in de woonkamer plaatsen met een zak stro (o.i.d.) er naast. En elk gezinslid uitdagen om ongemerkt en onbeloond af en toe iets vriendelijks voor de ander te doen. Als je dat gedaan hebt mag je een stoortje in de crib leggen. Zo vult de wieg zich voor baby Jezus. En: positieve vorm van peer pressure, want als je ziet dat het bedje steeds voller wordt maar je weet dat jij er nog niets aangedaan hebt, tja dan wordt het misschien wel tijd dat je ook eens de afwas doet, je zusje helpt of …

Of, om in de sfeer van cadeau’s te blijven, bedenk iets wat je voor een ander kan doen, als een cadeau voor Jezus.

Het is fijn dat we de kans krijgen om feest te vieren omdat Jezus is geboren. Maar om eerlijk te zijn ben ik vooral blij dat hij ook een keer is dood gegaan. Dat heeft toch wel mooi mijn leven gered. En tja, als ik er dan zo over nadenk, da’s best een cadeautje waard. Misschien moeten we toch maar overstag gaan…

*De week voor kerst heeft Austin een ‘trail of lights’. Duizenden en duizende mensen lopen over een pad dat aan alle kanten is omgeven door lichtjes. Ook wij begaven ons onder die gekken. Hier een paar kiekjes daarvan. De kids waren mega enthousiast. Wel apart hoor, in je hempje en op slippers naar kerstversiering kijken…