Het was alsof ik een toets zat te maken en de docent het antwoordenformulier zo dichtbij me had neer gelegd dat ik zelfs moeite moest doen om er níet op te kijken.
Het was alsof iemand een grote schaal van de allerlekkerste lekkernij voor me had neergezet, vertelde dat ik er niet van mocht eten, maar dat ze ook niet zou merken als ik het wel deed en de kamer verliet voor een half uur.

Het was gewoon zo, ik kon er niets aan doen, ik moest wel vals spelen!

Vorige week had ik een aantal dingen op de planning staan die echt handiger zijn in je eentje dan met twee kids. Zoals de kapper bezoeken. Dus ik had iemand gevraagd (één van de weinige mensen die ik ken die partime werkt) of ze een middagje wilde oppassen. Helaas kon ze niet. Maar een weekje later wilde ze best even oppassen. Ach ja, boodschappen moeten er altijd wel gebeuren en dat zonder kids in en uit de auto te moeten laden voor elke winkel die je in moet… Of je winkelwagen al vol hebben met kinderen waardoor er geen boodschappen meer bijpassen… Dat was best een goed idee. Dus daar kwam ze. Ik had ongeveer anderhalf uur vanaf het moment dat ik de voordeur uitstapte. Tijd zat om boodschappen voor de hele week in huis te halen.

Ik stapte naar buiten. Rook die heerlijke voorjaarsgeur. Voelde de zon op m’n huid. Zag de prachtige bloemen aan de bomen. En vergat de boodschappen.
Ik stapte in de auto naar de boekhandel. Kocht een boek en een tijdschrift. Liep naar Amy’s Ice cream -stond nog op m’n to-do-list, want is wereldberoemd hier in Austin, maar was er nog nooit geweest- en liep een stukje verder. Naar een bankje. Deels in de zon, deels in de schaduw. En daar zat ik voor een uur! Ijs eten, tijdschriftje lezen, vechten met de wind die iets sneller de pagina’s wilde omslaan, kijken naar de voorbijgangers en verder gewoon vooral helemaal niets doen.

Maar net als bij afkijken bij een proefwerk, of het eten van iets wat toch niet helemaal voor jou bestemd was. Ook al heeft niemand het door, ook al is het nog zo fijn om eindelijk eens een goed cijfer te halen, was die chocola nog zo lekker… Het is toch niet 100% perfect. Het blijft cheaten, het is bedrog.
Tja, het voelde toch niet helemaal geweldig. Maar dat had dit keer barweinig te doen met het feit dat ik stiekem ijs was gaan halen i.p.v. heel nuttig boodschappen doen. Nee, dit keer was het vooral imperfect omdat het maar een uurtje was…

Ik denk dus dat ik volgende week maar weer een middagje cheat.
Dat lijkt me het beste.