Soms heb je van die heel gewone dagen. Gister bijvoorbeeld. Een doordeweekse dinsdag (ooit een dinsdag gehad die niet door de weeks was?), Peter aan het werk, Boaz naar de gym, luiers moesten verschoond en boterhammen gesmeerd.

Soms heb je van die heel gewone dagen die toch speciaal zijn. Gister bijvoorbeeld. We kregen smsjes, mailtjes en telefoontjes. We kregen felicitaties (bedankt!). Het buurmeisje kwam oppassen en we gingen uiteten.

Soms heb je van die dagen die heel speciaal zijn. Gister bijvoorbeeld. We waren gister namelijk 6 jaar getrouwd! Het einde van de eerste 6 jaar, het begin van de volgende 6.
Een gewone dag, eentje die al zijn voorgangers opvolgde, maar ook eentje die het begin was van een hele nieuwe rij dagen.

En zo gebeurde het dat we elkaar vragen stelden als: zie je het nog 6 jaar zitten, wat wil je graag de komende 6 jaar en hoe zie je ons over 6 jaar. Ik moet zeggen, dan krijg je rare antwoorden!

Zo kwamen we tot de ontdekking dat we de komende 6 jaar kinderen gaan hebben! Je kan bedenken dat het je ooit leuk lijkt om kinderen te krijgen. Er zijn momenten dat je weet dat je een kind zal krijgen (als je zo’n buik hebt als waar ik op het moment mee loop bv.). Maar er zijn dus ook momenten dat je weet dat je kinderen hebt en zal hebben. En dat is best schokkend… Moet je bedenken, over 6 jaar is Boaz 7,5! Wow, dan ben je dus echt papa en mama. Nog zo’n ontdekking: Peter is best benieuwd hoe hij als papa zal zijn (huh, is hij dat niet al?). En eigenlijk zijn we ook wel benieuwd hoe het is om (nog) 6 jaar getrouwd te zijn. Grappig dat je kan vieren en genieten van wat je nu hebt, maar dat je niet precies weet hoe het gaat zijn, dat wat je dus eigenlijk al hebt. En stiekem ook nog steeds niet weet hoe het nu precies is. Want hoe is het nu om getrouwd te zijn, om papa en mama te zijn, om samen in Amerika te wonen, om samen een leven te leven?

Het is goed dat God tijden bedacht heeft. Dagen en nachten, seizoenen, jaren. Dan komt zo eens in de zoveel tijd 7 juni weer voorbij en kunnen we stil staan bij wat we hebben en hoe het is om getrouwd te zijn. En ik moet zeggen. Dat is best heel waardevol, om daar gewoon even te tijd voor te nemen. Op zo’n gewone door de weekse dag. Want of we nu een houten huwelijk hebben of een huwelijk van suiker of van snoep, ik weet het niet en het maakt ook niet uit. Liefdevol is het in ieder geval.

Eigenlijk maar heel gewoon. En toch heel speciaal.
En daar gaan we nog 6 jaar voor. Door heel gewoon de ene op de andere dag te laten volgen en heel gewoon ons leven samen te leven, want zo is het iedere heel gewone dag heel speciaal!