We zijn weer thuis!

Boaz zit nu naast me op bed toe te kijken en elke beweging van Zarah te herhalen. Hij is heel blij met z’n zusje. Al is het nog wel even wennen dat de aandacht gedeeld moet worden en dat mama steeds op bed is.  Boaz vindt het erg leuk om bij Zarah te kijken en dan wijst hij haar haar en neus aan en dan zijn eigen haar en neus en dan die van ons. Ook kusjes geven heeft hij geen problemen mee. (zie foto’s onder tabblad foto’s map Zarahs eerste dagen).

De thuiskomst van ons eigen Amerikaantje hebben we gevierd met een goed stuk Texaanse steak, ook voor mij nu eindelijk in de medium rare versie, Jammie!

Van de buurvrouw kreeg ik een grote bos gladiolen, door de buurjongen uitgezocht. Heerlijke herinnering aan Nijmegen, bloem die symbool staat voor kracht en overwinning. En doet denken aan Via Gladiola, de laatste straat van de vierdaagse die zo genoemd wordt met een verwijzing naar de Romeinen: de dood of de gladiolen. We zijn enorm dankbaar dat we de gladiolen in ontvangst konden nemen! Het was best even spannend als je opeens toch naar het ziekenhuis moet en ze daar moeten besluiten over te gaan op een keizersnee omdat dat beter is voor het kindje. Maar het is allemaal helemaal goed gekomen door professionele mensen om ons bed en de zegen van God. We hebben een prachtige meid, ze is gezond en doet het enorm goed. Ook met mij gaat het goed, een behoorlijke slaapachterstand, maar verder absoluut niets te klagen. Peter probeert succesvol zijn tijd te verdelen tussen Boaz, Zarah en mij. En we hebben natuurlijk nog wonder woman Marjolie in huis die ons veel werk uit handen neemt.
We voelen ons enorm bevoorrecht met zoveel zegeningen!

We zijn weer thuis!
Zarah is bevrijd uit haar gevangenschap. Ze had in het ziekenhuis een enkelbandje om die haar locatie kon traceren en waarvan het alarm af zou gaan als ze de afdeling afging…

Op naar een heerlijk weekend met z’n 5en. Geniet nog maar van de foto’s en eet gerust een beschuit met muisjes met elkaar. Zo ben je toch een klein beetje op kraamvisite 😉