Van de week werd er op een van onze blogs gereageerd met “ik ben de eerste!” Ik snapte die reactie niet, waarom zou je melden dat je de eerste bent die reageert?
Voor de mensen die dat ook niet snappen: het schijnt ‘stoer’ te zijn als je op nieuwssites e.d. de eerste bent die op een nieuwe post reageert. Volgens mij betekent dat alleen maar dat je te veel online leeft i.p.v. in de real world, wat ik als zielig zou bestempelen. Maar goed, dat kan ik natuurlijk mis hebben…

Nu zat ik te bedenken dat ons online leven er ook wel ‘op vooruit’ is gegaan sinds we in Amerika wonen. In plaats van dat jullie bij ons aan de keukentafel schuiven om een hapje mee te eten, een kopje thee of wijntje te drinken en zo direct mee te kijken in ons leventje als gezin, lezen jullie mee op onze blog. Om zo toch beetje mee te krijgen wat we allemaal uitspoken en wat we waarvan denken. Ook vriendschappen hebben een hoog ‘online-gehalte’ gekregen. Zo wordt er meer gemaild dan gekletst op de bank.

Deze weken hebben we echter het online hoogtepunt bereikt!
We houden digitale kraamvisite!
We spreken af: 18 uur Nederlandse tijd, 11 uur bij ons. Skypen! En dan even Zarah showen. De ‘harde werkelijkheid’ van deze tijd. Reuzefijn dat opa en oma hun kleindochter nu hebben kunnen zien met bewegende live beelden. Maar ondanks al die mogelijkheden geef ik toch nog steeds de voorkeur aan ‘het echte leven’.

Dus: van harte welkom op kraamvisite. Digitaal. Maar als het even kan, schuif dan lekker bij ons aan de keukentafel! Hij is er groot genoeg voor.