Boaz assosieert de bank met de tv. Als ik een mandarijn (rijn) voor hem pel en zeg dat hij maar vast op de bank moet gaan zitten om het daar straks op te eten dan vraagt hij: ‘tee’ of ‘pie’*?
Dat we boekjes lezen, was opvouwen, Zarah voeden of vasthouden, hangen, zitten, kletsen en foto’s kijken op de bank, het maakt voor Boaz niet uit. Bank hoort bij televisie.

En dat is prima. Want wat is er heerlijker dan op een dag dat je moe bent, mama druk is of juist ook even rust moet, gewoon even voor de tv te hangen? Dus daar gaan we. Nickelodeon Junior. Echt, pedagogischer en educatiever kan het niet -ze adverteren dan ook met ‘we are preschool on TV‘-. We leren ‘to share and care‘. Dora spreekt Engels en Spaans. Olivia leert je op een humoristische en positieve wijze om te gaan met tegenslagen. De Wonderpets zijn creatief en altijd bereid om te helpen, geven nooit op. De Backyardigans hebben een inbeeldingsvermogen waar je ‘u’ tegen zegt. En de Fresh beat band leert je dat we elkaar nodig hebben, ieder zijn of haar eigen talent, allemaal verschillend.

De meeste filmpjes duren ongeveer 20 minuten. Elke 30 minuten begint er een nieuw programma. Er is maar één reclame en dat is voor de omroep zelf. Oja en dat je spullen kan bestellen van Umizoomi -onderdeel van Nickelodeon-. Dan kan je kind leren rekenen. 9 aardbeien min 2 is 7 en vier kwarten watermeloen maken een hele. Ja, zegt de moeder in beeld dan met een blij hoofd, ze leert al rekenen voordat ze naar school gaat! Oke, dat product moeten we dus NIET hebben. Want wat moet de juf dan straks nog, als je een klas vol 5- en 6-jarigen hebt die al weten dat er vier kwarten in een hele meloen gaan! (En waar betaal ik dan schoolgeld voor?)

Maar goed. Tussen die programma’s door is er dus zo goed als geen reclame. Ideaal! Om de tijd te vullen komt er een vriendelijk vormgegeven rendier in beeld, Moose. Hij leert je nog meer, it’s puzzle time. We zoeken letters, spelen memory en kijken naar de verschillen tussen groot en klein, lang en kort. En dat allemaal op tv!
Moose leert je ook dingen die nog eens écht van pas komen in het leven. The magic words. Er zijn namelijk een paar magische woorden. En als je die leert, dan krijg je een hoop voor elkaar, zo niet alles. Een van de woorden is bijvoorbeeld ‘excuse me’. Als je dat zegt krijg je de aandacht. Dit wordt geïllustreerd met Moose die een bloemetje wil kopen en de aandacht vraagt van de verkoper. Een ander magic word is ‘please’.  Als je iets wilt dan vraag je dat netjes met het woord please. Dat proberen we Boaz ook te leren. -Please is makkelijker dan alsjeblieft. Wat ook nog eens verwarrend is omdat je dat niet alleen gebruikt in vragende vorm, maar ook bij het aanbieden.- Tot nu toe gaat het moeizaam. Waarom twee woorden gebruiken?

Maar als je echt heel graag iets wilt moet je het toch eens proberen. Het werkt!
Het is dag twee van het grote-nieuwe-bed-avontuur. Tijd voor het middagslaapje. Maar slapen, ho maar! Boaz speelt een hele tijd in z’n kamer en na een tijdje begint hij aan de deur te rammelen. Papa heeft er zo’n vervelende kidsproof sluiting opgezet dus helaas… En daar sta je dan. Wat doe je dan? Inderdaad. Mama, please uit? En papa en mama die dit horen, tja, die zwichten hier gelijk voor. Als dat geen volzin is. Als dat geen spreken met twee woorden is. Daar moet je wel gehoor aan geven! Dus ja, lieve Boaz, jij mag eruit.

Heb jij soms ook het idee dat er nooit naar je geluisterd wordt. Dat niemand je hoort of doet wat jij graag wilt?
Neem dan deze tip van mij aan: Kijk gewoon eens wat vaker tv!

*Bij Boaz is alles één lettergrepig. Ideaal. Meestal de eerste lettergreep van het daadwerkelijk woord. Dus vandaar ‘tee’ voor televisie. De ‘v’  en de ‘f’ kan hij nog niet uitspreken. Dit wordt vervangen door een ‘k’ of een ‘p’. Dus vliegtuig is ‘kie’ en de laaste tijd zit er al ontwikkeling in en is het ‘plie’.  Soms pakt hij een andere lettergreep dan de eerste en dan wordt televisie dus ‘pie’ -televiesie-.
Sommige woorden zijn trouwens wel twee lettergrepig. Zo zegt hij zijn eigen naam: Booà . En dan spreekt hij het uit op z’n Twents. Probeer het maar eens. Zo gek nog niet 😉