Het is zover. Het eerste half jaar in Amerika zit erop!
Wat hebben we al veel gedaan en geleerd in die tijd. Een mooi moment voor een evaluatie 🙂

We kunnen wel zeggen dat het echte avontuur er af is.
Toen we vorige week op het vliegveld waren om Peter weg te brengen zat ik om me heen te kijken naar alle mensen die onderweg waren. Wat zouden ze doen? Waar zouden ze heen gaan? Zakenreis, vakantie, familiebezoek, misschien wel verhuizen? En toen was er even dat moment dat ik me afvroeg: Waarom gaan wij niet zomaar naar een ver land. Gewoon weg?

Ja, het grootste avontuur is er dus wel af. Dingen beginnen gewoon te worden. Dit is ons leven. Dit is wat we doen, waar we wonen, wat we eten, waar we onze tijd doorbrengen. En? Wat vinden we daarvan?

Even wat dingen op een rij: Wij zijn ontzettend blij met elkaar. We hebben het goed. Peter en ik. Maar ook met Boaz samen. Het gaat goed met onze lieve jongen, al echt geen baby meer. We hebben ook lekker rustig de tijd voor een relaxed leven.
Peter heeft het reuze naar zijn zin op het werk. Heeft in een paar maanden tijd al een hoop nieuwe dingen geleerd. Het voor zichzelf werken en helemaal zelf kiezen waar je je op richt is nog steeds aantrekkelijk, maar voorlopig lijkt dit toch zeker wel het ideaal. Het samenwerken met collega’s bevalt ook goed en vijf dagen per week op kantoor werken begint ook al te wennen.
Voor mij begint het nu wat lastiger te worden. Nu ons dagelijks leven vorm heeft gekregen begin ik wel wat invulling en tijd voor mezelf te missen. Werk of studie (kom aan de studie die ik heb liggen niet toe overdag en ‘s avonds te moe om te concentreren ivm zwangerschap). Niet de oude vertrouwde vriendschappen, zomaar even een kopje thee. Niet de coachingsgesprekken of andere werkprojecten waar ik voldoening uithaalde.
We missen de familiebezoekjes. Niet even naar Bennekom, Kampen of Odijk. Of even een (schoon)zus die mee komt eten.

Toch zijn we al met al zeker blij dat we de stap hebbben gezet. Dat we ons eigen vertrouwde leventje op hebben gezegd en naar Amerika zijn verhuisd. En zijn we verlopig nog niet van plan de boel weer in een container te zetten op weg naar Nederland.

Het kiezen voor een leven  hier heeft alleen een paar consequenties die we in de komende tijd maar eens onder de loep moeten gaan nemen om te kijken of we daar verandering in kunnen brengen of dat het dingen zijn die we moeten accepteren.
Het huis en de wijk waar we wonen (een van de betere in Austin als ik sommige mensen moet geloven) voelen bijvoorbeeld nog steeds niet eigen. Past misschien niet helemaal bij ons. Maar sowieso een erg grote stap vanaf Rijnstraat, Waterstraat naar hier. Alsof we vergeten zijn wat tussenstapjes te nemen, misschien dus maar weer stukje terug naar kleiner, knusser en betaalbaarder.
Daarnaast zijn we afgelopen maanden vooral erg druk geweest met ons leven opbouwen. Praktisch. Maar zijn we wel eens vergeten te genieten van de vrijheid die het leven in het buitenland geeft. Dus ook iets om komende tijd op te richten. Om te beginnen gaan we daarom binnenkort maar eens een weekeindje proberen of kamperen in een tent ook werkt in Texas. Hopelijk even bijkomen van een paar maanden hard werken, inburgeren, leren, wennen en groeien. En daarna wordt het echt tijd om ons te gaan richten op de komst van ons tweede kindje…
Ook hebben we besloten om de komende tijd een en dezelfde kerk te gaan bezoeken. De redenen voor de kerk waar we heen gaan zijn mogelijk meer praktisch dan theologisch, maar we verwachten dat het wel de nodige rust zal brengen. En ons vooral dichter bij God en andere christenen zal brengen.
Afgelopen dagen zijn we op zoek gegaan naar opvang voor Boaz per direct. Hij begint steeds meer uitdaging te missen en zich te vervelen alleen met mama thuis en zijn mama kan wel wat uurtjes rust gebruiken.
Dus zo heel wat kleinere en grotere ontwikkelingen rond onze ‘half-jaar-evaluatie’.

We vinden het enorm fijn dat jullie het afgelopen half jaar zijn blijven meeleven en ons op de hoogte hebben gehouden van jullie wel-en-wee. Hopelijk blijven jullie dat doen. En wil je eens komen zien waar we nu precies zitten: je bent van harte welkom! Laat maar weten hoelaat je vliegtuig landt, we pikken je wel op 😉