Zomaar een gewone week bij ons. Begon met een relaxt weekend waarin Peter op zaterdag kon uitslapen, we wat boodschapjes deden, ik een smsje kreeg of ik zin had om even langs te komen bij een vriendin en we verder niet veel deden. Op zondag eigenlijk net zo. Op tijd naar de kerk. Wat bellen met familie en toen een telefoontje naar vrienden of ze zin hadden om een spelletje te komen spelen. Net alsof we hier al jaren wonen.

Het is op een paar weekjes na een jaar geleden dat we hier waren voor een verkenningsbezoek. De stad beviel, Peter zag zijn werk zitten. De grote vraag was alleen: wat ga ik doen. Ik kan me nog een gesprek herinneren met Kate (collega van Peter) die toen zei: ow, mijn vriendinnen met kinderen hebben speelgroepjes en je kunt naar de voorleesuurtjes in de bieb en babyzwemles enzovoort. En dat ik toen antwoordde: heel leuk, maar wat ga IK doen?

Nu is het dus een normale week. En hoe ziet die er voor Boaz en mij uit? Nadat we alle drie rustig zijn wakker geworden, zijn aangekleed en samen hebben ontbeten brengen we Peter elke ochtend naar kantoor.
Maandagochtend hebben ik een tijd met Boaz bij de dokter gezeten (namen alle tijd om uit te zoeken welke inentingen hij wel en nog niet gehad had, zodat de programma’s nu op elkaar aansluiten). ‘s Middags zaten we bij de buurvrouw zodat Boaz met de honden kon spelen en met de buurjongens op de trampoline kon. Dinsdagochtend ging ik met Boaz naar de gymles en hebben we daarna bij Thea en Glenn poffertjesparty gehouden. Jummie! Woensdagochtend stond als eerste een haarknipbeurt voor Boaz op het programma, gevolgd door ‘toddler storytime’ in de bibliotheek. En nu sta ik op het punt pannenkoeken voor Boaz te gaan bakken. Morgen of overmorgen gaan we met de buurvrouw op stap om een peuterspeelzaal voor hem te bekijken.

Een gewone week, maar het lijkt toch iets anders te zijn gelopen dan ik vorig jaar gedacht had. Hoogtijd om daar wat aan te gaan doen.
Vanmiddag naar een tweede optie voor oppas en zwemmen -voor mijzelf!- kijken (lidmaatschap bij de Great Hills Country Club hier om de hoek kost nogal wat centen, dus als het anders kan…) en dan volgende week een decadent reisje naar Washington lekker in m’n eentje. Die week erna is Peter weer een paar dagen weg, dit keer Miami. En die week daarna komt ons eerste NLse bezoek: Peters ouders. Dus nu maar hard genieten van dit o, zo gewone weekje waarin Boaz lekker het middelpunt is. Tenslotte zijn er niet zo heel veel van die weekjes 🙂

Ach, en zo dramatisch is het niet. Maandag hadden we namelijk Jon en Katie hier als oppas. En zijn Peter en ik heerlijk samen uit eten geweest. Ons eerste avondje met z’n tweeen weg sinds de dag van de verhuizing 10 november, zo’n 5 maanden geleden.
De Waterstraat… Lijkt verweg en toch ook nog heel dichtbij. Gek, dat een gewone week hier al gewoon is. En toch zo heel anders.