Een druilerige zaterdagmiddag en de ontdekking van een te gekke blog (door een in Amerika wonende Nederlandse culinaire schrijfster) bleek de perfecte combi voor de start van een heuse Dutch week in Huize Vreugdenhil.

 

Zaterdag

De zaterdag waren we al begonnen met muffins met Hollandse koekkruiden en Texaanse cranberry’s bij het ontbijt. Kun je, net als ik, niet aan koekkruiden komen of je hebt ze even niet in huis nu je net muffins, een appeltaart of pepernoten wilt gaan bakken: een mix van vier delen kaneel en één deel van elk gember, kruidnagel, anijs en nootmuskaat (allemaal in de gemalen vorm of even met de vijzel fijn malen) doet het prima!

 

Zondag

Toen het eenmaal begonnen was met regenen wist het ook even niet van ophouden. Tot zondag in de loop van de morgen hadden we af en aan een flinke bui. Heerlijk weer voor een goed bord soep –met ballen!- en een lekker, zacht, wit bolletje kaas bij de lunch.

Maar aangezien het deeg voor de bolletjes 2×2 uur moest rijzen voor het de oven in kon hebben we dit maaltje maar verplaatst naar de avond. Zo had ik ondertussen vast tijd om het een en ander voor het eten van deze week klaar te maken.

Al lange tijd is bekend dat ik van het gooi-maar-wat-bij-elkaar-koken ben en Peter meer van het exact de pakjes volgen. Dat laatste gaat mij niet zo goed af, waardoor lasagne van een pakje bij mij eerder mislukt, terwijl een zelfbedacht recept eerder goed uitpakt. Zo ook vandaag. De soep was heerlijk. De bolletjes iets wat mislukt. Erg compact en na meer dan anderhalf keer de aangegeven oventijd waren sommigen van binnen nog niet helemaal gaar… Veelte gedetailleerd recept voor mij 😉 Maar ik ga het zeker weer eens proberen. En dan weer met zo’n heerlijk ruwweg, ik-doe-maar-wat-soepje. Fijn!

 

Maandag

Op maandag was het een drukke dag met afspraken en huishoudelijke onzin. En de hele dag nog wat donker weer, wat herfstachtig aan deed. Tijd voor een heerlijk, maar simpel maal: boerenkool met worst.

Zelfs Boaz heeft zitten smullen. Voor het eerst sinds meer dan een half jaar heeft hij van alle onderdelen van de maaltijd gegeten en z’n hele bord leeg! Zoals het hoort, was de worst duidelijk favoriet J
Ik heb de stamppot gemaakt met kale. Wikipedia zegt daarover:
“Kale or borecole is a form of cabbage. The name borecole most likely originates from the Dutch boerenkool (farmer’s cabbage).”

Zelf vind ik de kale die ik gebruikte meer op cavolo nero dan op ‘onze’ boerenkool lijken. De cavolo nero, waar o.a. Jamie Oliver groot fan van is, heb ik ooit eens gehaald bij Boer Koekoek, een groente specialist in Nijmegen. Aanrader voor hen die er wonen! Helemaal duidelijk is het me nog niet, maar deze groente is of een broertje van de boerenkool of een soort boerenkool. Hoe dan ook. Het deed het prima in de stamppot. Zelfs zonder dat het gevroren heeft.

 

Dinsdag

Ondanks dat het hier nog steeds rond de 30C is, is bij ons al wel het herfstgevoel aanwezig. Alle bomen e.d. zijn al aan het verkleuren (lees: zijn bruin, wat meer aan de droge, hete zomer ligt dan aan het herfstweer, maar toch) we hebben flinke regen gehad en we lopen weer in lange broek en soms zelfs op schoenen en sokken!
Tijd voor gevulde speculaas bij de thee.

Op maandag hadden we al het deeg en de vulling gemaakt voor een zelfgebakken gevulde speculaas. Mooi karweitje voor de dinsdagmiddag om af te maken. Zarah ligt heerlijk te slapen. Peter zit niets vermoedend boven te werken (nou ja, niets vermoedend? Waar zijn die bollen voor in de koelkast? Suprise!). En Boaz is mijn grote steun en toeverlaat in de keuken. As usual.

 

Gister was het weeg en meet werk. Nu maar hopen dat dat goed heeft uitgepakt. Vandaag is het vooral het bakblik bekleden en vullen. Daarna wachten terwijl de oven het verdere werk doet.

En als laatst: papa verrassen! Tada!

 

Woensdag

Woensdag-gehaktdag. Onze variant…

Al sinds we hier wonen missen we snackbar ’t Bieske. Niet dat we daar dagelijks kwamen of dat ‘ie zo geweldig goed was. Maar toch. We missen vooral de ultieme snack: bereklauw saté.
Na een dag hard werken is het fijn om eens erg ongezond te eten. Zondag had ik de gehaktballen al gebraden. Dus vandaag was het alleen een kwestie van de frituurpan onder het stof vandaan halen en goed schoonmaken (rotkarwei, zo’n snackbar om de hoek is zo gek nog niet). En natuurlijk de satésaus bereiden.
De boel in en uit het hete vet en smullen maar!

En gesmuld hebben we zeker. Boaz heeft nooit het geduld om de frietjes af te laten koelen. Haha.
Of het alleen de moeite waard is om nog eens thuis bereklauw te maken? Ik weet het niet. Het is lekker hoor. Maar uiteindelijk behaal je nooit die ultieme, compacte, fabrieks- en eenheidsworstsmaak. Bij een ongezonde vette snacks, hoort gewoon die een heerlijke ongezonde, jammie-al-die-conserveermiddelen-en-andere-slechte-meuk-smaak! En tja, met een eigen gemaakte gehaktbal en een simpel frituurpannetje kom je er dan niet helemaal.

De satésaus was weer ouderwets lekker (recept komt namelijk al uit moeders kookschrift en die heeft het weer van… geen idee wie eigenlijk, maar hoe dan ook: ouderwets ;)). Wil je het ook eens proberen, dit heb je nodig:

250 gram pindakaas, 5 eetlepels ketjap manis, 1 eetlepel citroensap, 1,5 eetlepel suiker, 1 ui, 1 teentje knoflook, 1 theelepel gemalen koriander (ketoembar), 1 theelepel gemalen komijnzaad (djinten), 1 theelepel gemalen laos (evt. te vervangen door gemberpoeder), ½ theelepel sambal en wat peper.
Gooi alles in de blender tot het een fijne smeuïge puree is. Dan opwarmen met water (of melk voor de meer romige variant). In het recept dat ik ooit overschreef stond 3 deciliter water. Zelf doe ik altijd maar een klein scheutje. Blijft het lekker dik en vooral ook lekker pittig.

 

Donderdag

Voor vandaag staat naast grote schoonmaak, ook het bakken van een ontbijtkoek op het programma. De koek is erg simpel te maken. Kwestie van de juiste ingrediënten bij elkaar gooien. Cakeblik vullen en dan de oven het werk laten doen. Moeilijkste is bijna nog om te wachten tot ‘ie afgekoeld is. Wat dan ook niet is gelukt… 🙂

Is ‘ie niet mooi geworden?

Nu we toch ontbijtkoek in huis hadden konden we mooi ook weer de overheerlijke hachee maken.

ziet er op de foto toch een stuk minder smakelijk uit…

Dit is dan gelijk ons laatste onderdeel van dit project deze week. Het restje hachee gaat de vriezer in, daar maken we nog wel eens bitterballen van.

Morgen eten we nog beschuit met -de laatste- roze muisjes. Opa en oma komen ons Amerikaantje bewonderen.

Al met al was de gevulde speculaas de grote winnaar. Mocht je ‘em ook willen maken: je kunt de amandelspijs maken met amandelmeel. Voor de luiere mens. Gebruik hiervoor 150 gram amandelmeel, 150 gram suiker, wat citroensap en het eiwit van één ei. Vind je het mengsel dan nog niet smeuïg genoeg, dan kun je het eigeel ook toevoegen. Volg verder het recept van the Dutch table. En heb geduld: na twee dagen is de koek nog lekkerder dan wanneer ‘ie net klaar is!

En nu? Nu is het, op z’n Hollands, tijd voor kliekjes. Om daarna maar weer snel normaal te doen: een goede burger en dikke frieten. Jammie, Amerikaanse fastfood is zo gek nog niet 😉