Het was de week voor Thanksgiving dat we uit Austin vertrokken. Kalkoenen, pompoenen en veel herfstkleuren met hier en daar al wat Christmas decoration.
Nu we terug zijn is het duidelijk dat er een nieuw seizoen is aangebroken.

A new season. In de voortuinen, die voornamelijk bestaan uit droog en dor gras, liggen hoopjes gekleurd plastic. ‘s Avonds als de mensen thuis komen uit hun werk en de stekker in het stopcontact steken ontpoppen deze hoopjes zich tot vrolijk lachende kerstmannen (Santa) of heuse arresleeden door rendieren voortgetrokken over denkbeeldige sneeuw. De huizen hangen vol met lichtjes in alle kleuren van de regenboog, alleen dan in de niet-natuurlijke versie. Op zaterdagochtend stopt bij de buren een grote auto waaruit vier Mexicanen stappen om de kerstverlichting te monteren. De winkels liggen vol met het lekkerste eten en de kleurigste ballen voor in de boom. Bij het verlaten van de supermarkt wordt je een Merry Christmas toegewenst en in de shopping mall kun je Santa begroeten en met hem op de foto.

Over Santa gesproken: Bij het herontdekken van zijn speelgoed kwam Boaz ook de kist tegen die vol zit met little people met onder andere de kerstman inclusief arreslee en rendieren. Boaz komt naar me toe met in iedere hand een Santa.
“Klaas”
“Nee, dit is Santa.”
“Klaas”
“Nee, Santa”
Boaz kijkt me aan met zo’n blik van ‘Je begrijpt me niet, maar luister maar goed dan komt dat zo wel’. En vol goede moed gaat hij dus verder:
“Klaas”
“Nee, deze Klaas heet Santa”
Maar Boaz is toch echt te veel beinvloed in die nog-geen-drie weken dat hij in Nederland is geweest. Hij zucht: “Klaas”
Ik geef het op.
“Ja, schat, dat is Klaas.”
Opgelucht loopt hij weer verder. Op zoek naar het volgende poppetje.

A new season. Of, zoals van de week iemand op een andere blog opmerkte, een tweede advent dit jaar. “Twee keer wachten op een kind (maar deze tweede keer natuurlijk zonder bevalling en mét kerstsfeer).”

A new season. We zijn weer thuis. Het vertrek van Schiphol was anders dan vorig jaar November. Nu wisten we waar we heen gingen. Het land waar we een thuis opgebouwd hebben, waar Zarah is geboren, Boaz naar school gaat, Peter zijn werk heeft. Daar waar we nu horen. Een nieuw seizoen breekt aan. Niet meer opbouwen, maar verder bouwen. Aan ons leven hier. Gewoon in alledaagse dingen, in contacten en vriendschappen. Verder bouwen door het land en haar gewoontes beter te leren kennen. We bouwen ook verder in praktische dingen (bv. blijven we in dit huis wonen, credit card aanvragen, toch maar beginnen met aanvraag Greencard?). Maar vooral bouwen we verder aan onszelf. Verder groeien naar wie we mogen zijn en daar draagt onze tijd hier absoluut aan mee.

A new season. Kom maar op. Wij zijn er klaar voor!