Bedankt!

Bedankt voor de fijne tijd.
Voor de mooie cadeaus voor Boaz en Zarah.
Voor de lieve kaartjes, smsjes voor de verjaardagen van Peter en Boaz.
Voor de heerlijke gesprekken.
Dat je voor ons kookte (zelfs als je normaal nooit voor anderen kookt!).
Voor het lenen van allerlei spullen.
Voor het verbouwen van de bovenverdieping zodat wij er konden slapen.
Dat je Boaz onvergetelijke ervaringen hebt bezorgd (opa fiets, poes trap, thijs bal).
Voor de heerlijke kopjes thee.
Voor je bezoekje.
Voor het heen en weer rijden speciaal voor ons.
Voor het gezellig spelletjes spelen.
Bedankt dat we gewoon weer verder konden gaan waar we gebleven waren vorig jaar november.

Het voelde voor ons oud en vertrouwd en ook Boaz en Zarah hebben heerlijke weken gehad. Vrolijk iedereen begroet en genoten van alle aandacht. De laatste dagen werd het hen beide wel teveel. Wat zich bij Boaz uitte in koorts en bij Zarah in huilen.
Nu ligt Zarah heerlijk in haar box te rollen en naar speelgoed te grijpen. Heftige weken gehad, maar haar ontwikkeling heeft absoluut niet stil gestaan.
En Boaz huppelt heerlijk rond, met dikke wallen, maar stralende ogen: Thuis! Elk eigen stukje speelgoed is weer een ontdekking.
Nederland mag dan oud en vertrouwd aanvoelen, dit is toch echt wel thuis. En voor Boaz waarschijnlijk nog veel meer dan voor ons.

Ik zou zeggen:
Volgende keer bij ons! Ik hoop het echt maar niet te gauw.*

Eerst maar eens koffers uitpakken en bij komen. En hopelijk snel over de jetlag zijn, want uit de ervaring van vannacht kunnen we je vertellen dat je niet blij wordt van beneden zitten (van 2.30 tot 5.30) met een moeie, maar wakkere Boaz.

*Volledig misplaatst citaat  van Acda en de Munnik, uit Zwerver met een wekker.