CAUTION: Het negatief ervaren van de overdosis aan plaatjes is voor eigen risico!

Het is zeker een goede twee maanden sinds ik hier een blog geschreven heb.

Niet dat ik geen inspiratie op doe of dat mijn creativiteit niet gesparkt wordt. Juist.
De koele wind die nu heel af en toe ‘s ochtends waait. Miles en miles vol Texaanse velden met graan, katoen, gele bloemen en groen/bruin gras. Kinderen giechelend op de achterbank. Grappige uitspraken. Een kop thee. Een hug van een meisje dat ik terechtwijs. Een jongetje dat zingt I am standing on the promises of God my Savior terwijl hij schoolwerk maakt. Uren naast Peter in de auto zitten op weg naar Colorado. Een dochter die hele verhalen houdt tijdens het poepen. Een zoon die adjectives bedenkt om zichzelf te beschrijven. Een rustig slapende baby in het midden van de chaos. Een slingerende weg. Blote voeten in de creek. Maandagochtend ontbijt om 6.15 met mijn vriendinnen. Vrijdagmiddag dates met mijn man. De geur van vers gebakken appeltaart…

Nee, het probleem zit em daar niet in. Meer in dat ik die creativiteit voor andere dingen nodig heb gehad de afgelopen tijd.
Zoals een uur aanmoedigen van een zeker persoon om haar bord leeg te eten. Nieuwe manieren bedenken om ze te proberen de juiste weg te wijzen. Om bepaald gedrag toe te juichen en het andere te ontmoedigen. Schoolwerk. Teachings die ik mocht geven. Een cooking day en een baby shower. Voor lief hebben in het midden van chaos en drukte. Voor nieuwe ideeen om haar te helpen in slaap te vallen en hem te ondersteunen. Ow en simeplweg om een gezin van zes mensen soort van draaiende te houden.

Twee maanden dus… waarin we niet hebben stil gezeten. Er is veel gedaan, geleerd en beleefd. In deze blogpost een kijkje in een aantal van die dingen, door middel van wat (lage kwaliteit) fotootjes van mijn telefoon.

Laten we beginnen met onze prins.

Vier en een halve maand is hij nu. De eerste foto stuurde ik naar Peter met onderschrift: “Ja, ik rol nu echt over en mama heeft het al twee keer gemist.” Meneer was drie en halve maand en rolde beide kanten op. Hij heeft zijn zinnen gezet op volgend zomer met zijn broer en zussen bomen klimmen, vandaar… Het derde plaatje zijn de feiten van de 4 maanden check up. Hij slaapt fijn met z’n zachte blauwe knuffel in bed, box of inderdaad ook regelmatig in de auto…
Foto vijf is op een prachtige vrijdagmiddag in het park. Was weer eens berichtje naar Peter: “papa, it’s a beautiful day. I’m outside in the sun. My feet in my mouth. I enjoy it so much that I sing and squeal and babble. B, Z, S are busy collecting ‘nuts’ and mama sees the importance of beauty above to-do’s again. Or at least for a moment.”

Yanoah is een heerlijk, rustig en fijn mannetje. Die erg oplettend is wat er allemaal gebeurd en het volgens mij allemaal opslaat om er terzijne tijd zijn voordeel mee te doen. Maar vooral, hij is bij iedereen geliefd! En dat is te zien!

Gekroond tot prins. Bij grote broer op de kamer. Bewonderd door B en Z. Afgekeurd in bad…, plezier met zus. Diezelfde zus houdt zijn handje vast in de auto en zegt; “Stil maar Yanoah. Wij zijn hier. Ik zorg voor je. Je bent niet alleen.” En ze is mega trots als ze hem voor het eerst een fles mag geven!

Over die zus gesproken…

1) Blij met cadeau’s uit Nederland. 2) “Mama, I am so happy in my dress!” 3) op weg naar school 4) op maandag met mama naar de bibliotheek en daarna even spelen op de splash pad. 5) dagen lang was het vechten om aan te kleden. Elke ochtend was het vragen om een dress. Tot dat ik er klaar mee was. Ik nam haar mee naar de winkel voor een jurk. Maar moest ondertussen Peter laten weten dat het mogelijk wat langer duurde dan gepland en hij Yanoah maar een fles moest geven. Elke jurk moest namelijk beoordeeld worden op twirl-gehalte. Nu is elke ochtend aankleden een feest! 6) “I need to do my eyes…” Geen idee van wie ze dat heeft… 7) zelf haar naam geschreven.

Sophie is onze heerlijke, vrolijke, dramatische, sociale verhalen koningin. Ze geniet groots en beleefd het leven in superlatieven.

Hadden we al over onze vakantie verteld? Hier een paar plaatjes!

We zaten een weekje in de Rocky Mountains in Colorado. Samen met opa en oma van Arjo. Heerlijk weer, mooie bergen, stralende gezichten. Kleurplaten kleuren, audio boeken luisteren, elken spotten en natuurlijk marshmallows roosteren!

Voor de vakantie hadden we Quarter 1 van school afgerond.

En dat is waar waarschijnlijk de meeste lessen zijn geleerd. Handwriting (foto 1) en hoe het soms belangrijker is een heerlijke bende te maken en “soaping wet” (sophie’s woorden) te worden dan het ene na het andere vak er door te jagen. We leerden dat je met twee kids in school en er een extra baby bij (in vergelijking met vorig jaar) soms wat creatiever om gegaan moet worden met wat dingen. Dus leren tellen in het park (3), science in de dansschool (4) en leren door het aan een ander te leren (5). Op 6 zie je dat Sophie een gewillig slachtoffer is voor eigenlijk al het werk en Boaz maakt number bonds op foto 7. Foto 8 was zo’n leer momentje voor mij, daarover schreef ik in een mail aan mijn team-genoten: My reminder why we do school this way is when I see my kids doing school together. And loving it! Earlier this week B and Z were both working on their handwriting and while I was ready to say that it was good enough and we could move on, both of them picked up the eraser and started erasing some of their work to make it better. Oh men, I am so learning what diligence is and how beautiful it can be! And what a joy it is to learn if you persevere and press on… when you try again to make that 8 neater!
Op foto 10 zie je dat school niet altijd met die geweldige houding en vol joy wordt gedaan… Maar, en vooral door Zarah, wel altijd met veel creativiteit (foto 11).

Inmiddels hebben we besloten om de komenden maanden het schoolwerk thuis niet meer te doen. Ik legde het zo uit aan de kinderen: “Als je normaal 1 broodje eet en daar 5 minuten over doet, maar nu leg ik er 4 op je bord en verwacht van je dat je die in dezelfde tijd opeet, dat kan niet.” Zo is het nu voor ons. Er zijn wat extra dingen op ons bord gekomen en dat zal de komende maanden niet minder worden. We hadden best door kunnen gaan met wat we deden, alle ballen proberen hoog te houden terwijl we dozen inpakken, maar dan zouden we -in alle drukte, haast en vermoeidheid- missen waar het echt om gaat in het leven. En zelfs in een periode van transitie willen we dat niet.
Vandaar dat ik vandaag opeens, na al die maanden een kans zag om jullie mee te laten genieten van ons leven.

Rij 1
1) Heerlijk stel! 2) er zijn maar weinig dingen meer waar 3) picnic in het park 4) je hebt soms van die dagen. Ei op de grond. Kauwgom precies waar jij uit de auto stapt. Poep tot in de nek. Maar dan als beloning een middagdut met zoonlief (5).
Rij 2
1) Boaz aan zijn “electiciteits thingie”. 2) Zondagmiddag bij het zwembad. 3) Tand eruit! 4) een verrassingsboodschap die ik aan het einde van een zware dag op de koelkast vond! 5)Herfst! Ook al is het hier dan nog mega zomers weer. We hebben wel alles wat maar een beetje pompoensmaak kan gebruiken te koop in de winkel. Pumpkin muffins, pumpkin coffee, pumpkin ice tea, pumpkin donuts, pumpkin chips, pumpkin yoghurt, pumpkin ice cream, pumpkin breakfast, pumpkin dinner, pumpkin shampoo, kaarsen en decoration.
Rij 3
1) picnic in de tuin 2) liefde van een zes jarige? 3) zou ze zich wel uren mee kunnen vermaken 4) laatste keer Costco 5) familie momentje.
Rij 4
1-3) zaterdagochtend gekkigheid 4) Zarah genoot met volle teugen van een verjaardagsfeest op de klimmuur en deed niet onder voor haar mannelijke klasgenoten. Sterker nog, de enige die haar overtrof was de 8 jarige broer die ook van de partij was…

Zo dat was een behoorlijk uitgebreid inkijkje in de afgelopen twee maanden.
Ook de komende twee maanden zullen we niet stil zitten.
We zijn begonnen met afronden, inpakken en langzaam vertrekken. Vandaag over twee maanden stappen we in het vliegtuig. Op 4 januari 2017 hopen we in Nederland aan te komen. Ons plan nu (hieraan kunnen geen rechten worden ontleend) is om in Ede of omgeving een appartement te huren voor een aantal maanden, zodat we van daaruit rustig kunnen kijken waar we willen gaan wonen/kerken/scholen.

Werk aan de winkel!

Maar niet voor we even lekker kopje thee hebben gedronken. Winterthee. Het is tenslotte maar 27C vandaag…

En niet voordat ik de laatste vier fotootjes met jullie heb gedeeld.
Fotootjes die bewijzen dat we inderdaad nog volop in Amerika leven. Met het hand op het hart, uit volle borst meezingen als tijdens de Olympische Spelen het Amerikaanse volkslied wordt gespeeld. Taco’s voor het ontbijt. En waar gaan we komende dinsdag voor stemmen? (ze doen hier altijd praktisch en gaan 1x naar het stembureau om gelijk voor 20 verschillende dingen te stemmen, van president tot schoolhoofd, deze foto genomen bij ingang van een stembureau, deze zijn al een tijdje open. Je kunt in de weken voor de daadwerkelijke verkiezingsdag namelijk al je stem uitbrengen.)