Volgens mij hebben we het in de afgelopen vijf en een half jaar nog nooit zo bont gemaakt en zo lang niets van ons laten horen. De komende weken zullen we ons best doen jullie weer eens wat meer op de hoogte te stellen van ons leventje hier. Laten we beginnen met een simpele update. En om het helemaal makkelijk te maken begin ik gewoon bij de oudste.

Peter
Sinds begin november vorig jaar zijn Peter en een ander de enige twee overgeblevenen van de vier partners van Exodus (zijn bedrijf). Dit heeft rust en zekerheid gebracht. Maar ook veel verandering, wat weer enige onrust met zich meebrengt, en vooral wat meer werk. In het begin voornamelijk opschoonwerk. Daarnaast heeft Peter wat meer managementtaken op zich genomen. Waardoor er meer onduidelijkheid is, in ieder geval tijdelijk, wat Peters rol is en in de toekomst zal zijn binnen het bedrijf. Wel heeft hij nog erg veel plezier in het werk.
En wat ook niet veranderd is voor hem is dat zijn gezin voor zijn werk gaat. Dus ook al is er meer werk het aantal uren dat hij maakt is niet toegenomen. Sterker nog, ook hier thuis neemt hij er langzaam meer taken bij aangezien de schrijfster van dit geheel zegt te druk te zijn met een baby groeien… tssss!
Peter beleeft nog steeds veel plezier aan computerspelletjes spelen (CS:GO), af en toe een boekje lezen (al dan niet voor de kinderen), zijn gezin op vakantie nemen en samen met zijn dochter te dansen aan de zee. Met minder plezier, maar evenveel verantwoordelijkheidsgevoel neemt hij de taak op zich om de tuin aan kant te maken (zie foto voor resultaat).

Jacodien
Het blijft, zelfs na al bijna zes jaar bloggen, toch een beetje gek om over jezelf te schrijven. Dus ik vroeg de kinderen wat ik over mezelf moest zeggen. Sophie wil jullie vertellen wat ze aan iedereen verteld: “Mijn mama heeft een baby!” Zarah zegt dat het goed, “heel goed” met mij gaat. En Boaz verteld jullie dat ik, als hij op maandag op school, is thuis werk en op woensdag naar bijbelstudie ga en dat ik verder erg goed ben in eten maken (“Maar papa kan het beste pannenkoeken maken!”).
Bijna dertig weken zwanger nu van nummer vier, en dat voelen we. Dus het gaat allemaal al wat trager, maar met het beste weer van het jaar genieten ik dan extra van de momenten dat ik buiten kan zitten. En op maandagen werk ik inderdaad thuis. De eerste maanden van het schooljaar was dat vooral schrijven. Maar nu gaat de meeste van mijn creativiteit naar het groeien van een baby en plan ik dan mijn midwife visits, lunch ik met Peter, doe een extra dut en drink ik een extra kopje thee.
Op dins- en donderdagen geniet en leer ik samen met de kinderen. Ik leer veel van het schoolwerk dat we (oke, Boaz!) doet, maar 0ok door het lesgeven zelf en de combinatie van leerkracht en moeder zijn. Het is een absolute zegen dat we deze mix van scholing kunnen doen en zoveel extra tijd hebben als gezin om samen te leren, te groeien en te ontdekken!
En verder ben ik degene die de foto’s maakt bij ons thuis, het is een uitzondering als ik er op eentje verschijn. Maar ik heb er wat gevonden! (de meeste van de foto’s in deze post zijn genomen tijdens onze trip naar Florida en de Great Smokey Mountains eerder deze maand.)

Boaz
Deze week was de 100ste dag van school! En dat werd grootst gevierd. Het was tegelijkertijd de eerste dag van Q4 (4e kwartaal). Nog negen weken te gaan voor de drie maanden break.
Boaz is, net als de andere twee, erg excited over de baby en kan niet wachten tot het zover is.
Nog altijd zuigt hij informatie op en leest het liefst uit een encyclopedia of biologieboek als bedtime story. Zijn favoriete “vakken” op school zijn: recess, snack time en center time. (Alle vrije momenten dus…). Gelukkig beleeft hij ook veel plezier aan geschiedenis en science. En is hij hard op weg om te leren lezen. Op home school dagen doet hij altijd het liefst eerst zijn wiskunde werk. Schoolwerk gaat hem makkelijk af en hij leert snel. Maar “kan” het pas als hij zeker is dat hij het kan. Zomaar proberen is er dus niet altijd bij.
Boaz is onze gevoelige, doorgaans redelijk rustige jongen die van art houdt en van op zijn kamer muziek luisteren. Filmpjes zijn vaak erg spannend en met zijn zussen en mama aan tafel zitten tekenen vindt hij prima tijdsbesteding. Of samen op de trampoline spelen terwijl ze fantaseren over wie welke superpowers heeft. Prachtig!
Hij verrastte ons laatst toen hij, nadat hij met school over de native Americans geleerd had thuis te komen met het volgende verhaal: “Ja, ik vertelde mijn vrienden dat als ik een echte pijl en boog had dat ik dan het bos in zou gaan. Als ik dan een beer schiet dan kom ik thuis en zeg: kijk mama, hier is wat extra dinner!” Er zit echte mannelijkheid ingebakken in dat ventje. Ik wacht op de beer…

Zarah
Heerlijke meid. Wat is die gegroeid dit jaar. Als jongste van de klas (en daarmee van de school) doet ze niet onder voor de rest. Ze is enorm medelevend en deelt graag alles met anderen. Ze leert hard en speelt nog harder. Ze is helemaal verzot op haar familie en paars, roze en prinsessen zijn nog steeds helemaal het einde.
Toen we vorige maand met haar bespraken dat ze nog wel echt jong is om naar kindergarten te gaan en dat ze best nog een jaar bij haar juf in de klas mag blijven (en dat ze dan de oudste van de klas is, in plaats van de jongste!) lichten haar ogen helemaal op. Voor twee seconden. Direct daarna betrok haar hele gezicht. Dan zou ze niemand kennen in de klas… En ze wilde naar Kindergarten. En bij de andere juf… Toen we uitlegden dat ze dan op dinsdag en donderdag ook schoolwerk moet doen terwijl ze nu nog zo graag speelt op die dagen keek ons serieus aan en zei heel bedachtzaam: “Oh, maar dat kan ik wel, want dan ben ik al wat ouder dan nu.” En dat vat het wel zo ongeveer samen. Zarah die speelt en leert en geniet en nadenkt en dat allemaal tegelijk. En ondertussen altijd overal een oplossing voor heeft.

Sophie
Ons chocolademonster die vol liefde opkijkt naar (en indien nodig neerkijkt op) en meedoet met haar broer en zus. Die dankbaarheid kent en deelt “dank je wel mama voor mijn lunch maken!” en erg geintereseerd is in de ander “Wat is jouw fijnste vandaag, papa?”. Veel dingen zijn haar favoriet en haar glas is bijna altijd halfvol. Ze is erg sociaal en houdt van aandacht en samen dingen doen. Maar grote groepen mensen of hard geluid mijdt ze liever.
Op maandagen gaat ze naar Mrs. Karen en speelt daar met hun vier jarig zoontje. Op dins- en donderdagen vindt ze het heelijk om lekker veel tijd door te brengen met Zarah.
Sophie, die graag haar roze shirt aan wil omdat ze daarin kan dansen en gelijk rent om de ander z’n knuffel te halen omdat diegene zich zeer heeft gedaan (geleert van broer en zus) is ook het persoontje in ons huis die de meeste moeite heeft met manners en luisteren. Maar tja, daar ben je twee en een half voor. Samen met haar tellen we af naar haar verjaardag. En dan eten we heel veel chocolade cupcakes. Die heeft ze al besteld.

Oja, voor ik het vergeet. Nog een update over de toekomst.
Wat dan wel weer mooi is, want wat kan een mens helemaal zeggen over zijn toekomst… Voor zover dat kan is dit wat we weten: op 1 december 2016 loopt ons Visa af. Daarna zijn we inprincipe illegaal hier. (iets met Trump en illegale migranten komt nu in me op, maar laat ik me maar ver van politieke praat houden nu…)
We kijken naar de mogelijkheid om ons Visa te verlengen tot eind december (theoretisch is dat in ieder geval mogelijk). Daarna zullen we Amerika verlaten. We hebben nog geen concrete plannen voor daarna, maar waar het nu op lijkt zullen we naar Nederland komen. Wat we waar gaan doen, hoe en wanneer en bijvoorbeeld of Peter dan voor Exodus blijft werken weten we allemaal niet. We denken er af en toe over, praten en brainstormen wat, vragen God om inzicht en wijsheid en verder wachten we het allemaal gewoon rustig af. Eerst richten we ons op nog 8,5 week school, dan een verjaardag en nog een weekje of twee en dan… de baby! Dus nu zetten we thee en gaan we namen brainstormen, lijkt net iets meer urgentie te hebben dan de vraag of we volgend jaar januari een winter- of zomerjas aanmoeten…

Tot gauw weer!