Net als de telefoon van veel mensen kan mijne net iets meer dan alleen bellen.
Zo ook fotootjes nemen.
Kwaliteitsgehalte: nul. Herinneringsgehalte: hoog.

Speciaal voor jullie hier een paar fotootjes van de afgelopen maand.

Sophie vind het niet meer echt nodig om middagdutjes te doen. Maar dagen zijn nog wel echt lang! En mama vindt dutjes wel nodig. Broodnodig. Dus dan maar zo:

En dat terwijl papa even de zaak over neemt. Onee, wacht, het was maar een potje cart…

Verder proberen we eens per maand met de kinderen op date te gaan. De ene keer met papa, de andere keer met mama. Hier was het Zarah’s beurt. (Mega cupcake, water met een roze rietje en het feest is compleet!)

We gingen naar de IKEA, bij terugkomst stonden er voor alle drie nieuwe regenlaarzen te wachten bij de voordeur!

Sophie was eventjes ziek (oorontsteking en doorkomende kiezen op hetzelfde moment!).

Boaz waste de auto.

Onze twee jarige, die absoluut nog niet zonder speen wil, leert zichzelf wel vast lezen.

En toen we het allemaal eventjes zat waren en het tijd werd voor een uitje stapten we met elkaar in de trein. Dat deed ons zo goed! Zelfs Zarah wilde er vrijwillig en spontaan van op de foto! Als doel hadden we gekozen: een Argentijns restaurant om echt authentiek Argentijns dessert te eten. Het was namelijk een homeschool-dag en we skipten al ons schoolwerk, maar op deze manier deden we toch nog wat aan Aardrijkskunde waarbij we net over Zuid Amerika aan het werken waren.

Een weekje later versloegen de “kleine Engelsen” (aka: Boaz en Zarah) de “grote Spanjaarden” (aka: papa en mama) toen we de ondergang van de Spanish Armada na speelden voor de geschiedenisles.

Iets anders nieuws is de mommy helper die eens per week twee uurtjes komt. Het is een negen jarig meisje, een dochter van vrienden. Ze doet wat schoolwerk met Boaz, speelt met de kinderen (terwijl mama slaapt of doucht) of doet wat in het huishouden. En aangezien ze opgevoed wordt een zwaar georganiseerde moeder die haar skills graag overbrengt op haar kinderen neemt ze ook de nodige kende en kunde mee het huis in. Die ze met veel plezier en liefde aan onze kinderen overdraagt. Die dat op hun beurt dan weer heel leuk vinden om van een peer te leren. Wat resulteert in een gezellig middagje badkamer poetsen. Ik zeg win-win-win situatie…

Ok, nog eentje dan. Om het af te sluiten. Dit is de eerste bijbeltekst die Sophie uit haar hoofd leert. (En wij maar denken dat ze in de kerk niets oppikt, maar alleen lekker met haar vrienden en de poppen speelt.)

Goed. Ik geloof dat we nu wel genoeg gepronkt, geshowt en opgeschept hebben.
Kan ik de volgende paar blogs weer de vuile was buiten hangen 🙂