Dit zijn zomaar wat uitspraken van onze princess van vandaag:

• Als je bij de baby dokter bent en ze halen de baby eruit, hoe zorgen ze dan dat niet al je eten er ook uit komt?
• Mam, wil je nog even komen, ik wil de baby nog een hug geven.
• Sophie mag dan wel in het grote bed bij mij op de kamer. Dan kan de baby in Sophie’s bed.
• (Als ik thee drink) Hoe moet dat nu als de baby niet van thee houdt?

Ja, ze is haast moederlijk bezorgd en erg meelevend! (En maar een beetje baby-gek.)

Toegegeven dat ze naast die zorgzaamheid en meedenkendheid een aangeboren voorliefde heeft voor alles dat roze is, moet ik je verder teleurstellen: Zarah is geen girly girl.

Veel van wat ik om me heen hoor als “typisch meisjes” zie ik maar weinig van bij haar (en juist een beetje meer bij haar broer). Zo zijn ze voorzichtig en bang om vies te worden. Ze houden van rustig een boek lezen.
Veel van wat ik om me heen hoor als “typisch jongens” zie ik juist wel terug bij haar (en wat minder bij haar broer). Ze klimmen tegen de muren op. Zijn wild en avontuurlijk. Bewegen en breken veel.

Maar vandaag was het dan zover. Ze had een tea party, for the first time in forever! Samen met vriendin Hope smulde ze van appelsap uit een prinsessenbeker, zoute stokjes, mandarijn en andere lekkernijen geserveerd op een paars bordje met roze bestek.

Ik begon al beelden voor me te zien van meisjes all dressed up aan een net gedekte tafel. Hun kopje thee tussen de vingers geklemd, pinkje in de lucht. Dat ze daar uren zaten en kletsten en giegelden en doen wat dames doen die samen thee drinken. En daar aan die tafel zat Zarah. Als stralend middelpunt. Helemaal netjes. Haren gekamt (dat alleen al is een wonder!), jurk netjes glad gestreken (nog een miracle) en geen vlekje of ongeregeldheid te bekennen (onmogelijk!).

Een schaterlach wekte me uit mijn dagdromen. Ik ging op het geluid van het geklets en giechel af. Heel even afvragend of het dan toch geen verbeelding was geweest, die hele fantasie van een Downton Abbey style tea party?! Tot ik zag waar het gelach vandaag kwam.

Uit een meisje met natte, modderige, wilde haren die zowel haar hoofd als haar gezicht bedekten. Met haar roze shirtje onder de chocolade vlekken en appelsapspetters. Haar regenlaarzen bedekt met blubber liggen naast haar op de grond. Blote tenen en zanderige voeten tegen zich aangetrokken op haar stoel. Hard gelach komt ergens onder de haren vandaan terwijl ze probeert haar roze mesje zo in de mandarijn te porren dat het sap er zo hoog mogelijk uitspuit. Al appelsap lepelend met pretzels om daarna haar sap besmeurde vingers door haar ontstuimige haren te halen. Ze springt op van haar stoel, -de lekkernijen belanden bijkans op de grond- rent naar de trampoline en doet waar ze het beste in is.

Heel hard op en neer jumpen. Al lachend, joelend, vol wild en vrolijk enthousiasme.
In haar roze tutu.