Van de week heb ik eens wat fotootje genomen met mijn niet zo snuggere phone. Kwaliteit nul. Toch geeft het je een beetje een idee van zomaar wat alledaagse dingen.

Na een dramatisch afscheid van papa -die een paar dagen in Duitsland is- en een dag hard werken voor school is het tijd voor een dinner buiten de deur. ($13 voor 4 personen. Waarom doen we dat niet elke week? Ok, het eten was slecht, maar ieder kon eten zoveel ‘ie wilde. Pizza, pasta, salade en dessert…) Oja, de schets, let daar goed op, want dat is het project van de week!

Terwijl ik haar door Austin chauffeur verzorgt Sophie Minnie Mouse. Van luier verschonen tot middagdut tot drinken geven:

Recess@home by Zarah:

Blijhoofd-yoghurt-face:

Een onweersbui wordt overleefd door veel te lang en tot veel-te-laat met elkaar bij mama op bed een boekje te lezen. Selfies zijn alleen best lastig met drie kids…

Werken aan het project:

Na een vermoeiende en lange maaltijd met kokhalzende kinderen, gemopper, een zekere tweejarige (ik noem geen namen) die meer dan 20 minuten over 1 hap doet en iemand die besloot te gaan poepen halverwege de maaltijd, met de wc deur wagenwijd open (we hebben geen gang…) hoopte ik verandering te brengen in de mood door een ‘ijsje’ te maken (banaan met bevroren aardbei in de blender).

Toen dit maar deels hielp besloot ik mezelf na het eten een paar miuten op te sluiten in het toilet. Natuurlijk besluit er dan ook net een mini-lizard daar rond te struinen… Zucht!

Toen we de volgende dag ook nog de spellingsles moesten onderbreken voor het achtervolgen en vangen van een cockroach wist ik het weer even zeker: we wonen in Texas!
Gelukkig kan je daar ook heerlijk nog picknicken, eigenlijk het hele jaar door. Dus zo ook vandaag:

Terwijl Boaz hard aan school werkt vermaken de meiden zich prima samen!

Als Zarah ook mee doet met school, tja, dan kon het wel eens gebeuren dat Sophie de computer in handen krijgt. Ik kan je nog wel wat tips geven als je graag je twee jarige een verslaving bezorgd, mocht je geintereseerd zijn…

Nu heb ik ze de deur uitgeschopt. En kan ik in alle rust mijn dinner eten. En nagenieten van een heerlijke, maar zwaar vermoeiende week met onze drie monsters.

Heel eventjes. Tot ik ze weer op moet halen. En het stille, nette huis weer veranderd in een levendig, chaotisch thuis.