Mama had weer eens haast. Dat is zo suf! Dan denkt ze dat ze ergens snel moet zijn ofzo. Ik snap dat nooit. Alsof de winkel wegloopt. Of we iets missen als we vijf minuten later bij de afspraak zijn. Grown-ups…
Weet je wat dan nog het ergste is? Dat ze dan mij optilt en me in de auto zet. Ik mag dan niet eens zelf lopen. Zelf er in klimmen. Het aller-allerergste? Ze doet dan mijn gordel dicht! BE-LACH-E-LIJK! Dat hoor ik zelf te doen. Dat weet ze heus wel. Zelf!

En dan denkt ze dat ze er iets mee opschiet…

Er zit een vlieg in Sophie’s beker. Ik vertel haar dat ze ’em weg moet jagen.
Waarop ze met een schattig, lief -haast geruststellend- stemmetje zegt:

Vlieguh weg please, beker mijn.

Soms wilde ik dat ik een vlieg op haar beker was.

Dit is dan Sophie die geniet van de zomer. Met kleren aan (en ketting om ;)) door de creek banjeren en spetteren!

Vandaag trok ik haar een t-shirt aan met daarop: “Mommy’s pretty little thing“.
Niet omdat anderen dat zo nodig moeten weten, dat ze zo schattig is. En pretty en little. Maar voor het geval ik het anders weer eens vergeet. Vergeet hoe geweldig groot cadeau het is dat we haar kregen.

Bijvoorbeeld als ik haast heb ofzo.