Het is bij jullie allemaal inmiddels wel bekend, Boaz z’n favoriete eten aller tijden: een appel.
Al jaren eet hij er elke dag minstens eentje. Vaak wel meerdere, want hij eet ze niet alleen voor snack, maar ook in zijn muffins, zijn oatmeal, in de preischotel, op z’n brood, voor dinner als we het hem toestaan.

Hier in de States kennen ze een mooi gezegde. An apple a day, keeps the doctor away. Dus dat zit helemaal goed met die jongen. Mooi zo! Mocht je me daarin niet zo vertrouwen, dit Nederlandse artikel legt ons ook nog even mooi uit hoe dat zit, waarom het zo gezond is die appel elke dag.

Maar van mijn eigen jeugd herinner ik me een andere slogan: Snoep verstandig, eet een appel. Dat stond dan altijd op zo’n mooie poster met een foto van een tiener er op met de mond wijd open, om glimmende tanden te showen, die op het punt staat een hap te nemen van groen glanzende appel.
Tja, een appel heeft behoorlijk wat gezonde voordelen. Dat hadden we net ontdekt. Maar een appel als een gezond snoepje… In combinatie met stralende tanden..? Tja, dat is dus mooi niet waar he.

Van de week waren we bij de tandarts. Wat altijd een hele belevenis is. De wachtkamer is een grote speeltuin met een kermisachtig hobbelpaard, een kast vol boeken die we nog nooit gelezen hebben, een mega train track, een roze kasteel met prinsessen, een spelcomputer en een TV.
Natuurlijk is het altijd een hele klus om op tijd te zijn, dus erg veel tijd om van al dat moois te genieten is er niet voordat er een vriendelijke mevrouw de kinderen uitnodigt in de behandelkamer. Dit is een open ruimte waar er vier tandartsstoelen op een rij staan. Elk kind klimt op een eigen stoel, kiest zijn/haar filmpje, krijgt een zonnebril op -tegen het felle licht- en de mondhygieniste begint aan de grote klus van het gebit schoonmaken (Zarah vond het dan ook onzin dat we ‘s ochtends thuis de tanden zouden poetsen, dat ging de tandarts straks toch nog eens over doen…). Ondertussen drentelt Sophie rond, speelt met de overvloed aan speelgoed die ook hier weer is en kijkt uit de mega ramen die uitkijken op Mopac (Highway 1) en de treinrails.
Zodra de hygieniste klaar is met haar werk en de tandarts beschikbaar kijkt hij nog even naar de tanden (en de X-ray, in dit geval voor Boaz, want die stonden deze keer voor hem op het programma), hij geeft wat aanwijzingen, schud mijn hand bij wijze van gedag zeggen en we beloven elkaar over een half jaar weer te zien. Met een tasje vol goodies (tandenborstel met respectievelijk ninja-turtles en prinsessen, tandpasta, flosdraad en een stuiterbal) lopen de kinderen opgewekt weer de behandelkamer uit om gelijk weer aan het spelen te slaan in de wachtkamer.

Vandaag zat er alleen ook wat nieuws in het tasje vol goodies.
Snoepjes.
Ja, snoepjes.

Ik heb me er al tijden over verbaasd, over wakker gelegen en een praatgroep over gestart waarom de tandarts vraagt of de kids hun mond schoongemaakt willen hebben met fluoride die smaakt naar suikerspin, kersen cheesecake of chocolate chip cookie…
Maar vandaag was er de volgende schrok: SNOEP.
SUIKER SNOEP!

Of ik wel eens van Xylitol had gehoord.
Ja. Toevallig heb ik daar een zak van staan in de kast, in de grote mand met bakspullen. Voor als ik de muffins toch eens met wat anders gezoet wilde hebben dan appelmoes en honing. (Tot nu toe eigenlijk alleen gebruikt die keren dat ik weer eens vergeten was nieuwe suiker te kopen en Peter toch liever z’n thee niet helemaal kaal dronk.)

Voor de lezer die nog nooit van Xylitol heeft gehoord, ik zal je snel helpen. Het is een zoetmiddel, zoveel had je inmiddels al vast begrepen. Ongeveer net zo zoet als gewone suiker, alleen met veel minder calorieen (Engelse wikipedia zegt 33% minder, de Nederlandse overtreft dit en spreekt van 40%, opscheppers!) en nog wat andere gezonde voordelen. Waarvan eentje, en daar is het de tandarts om te doen, het ‘eet’ als het ware al het zuur op wat op je tanden blijft hangen na het eten van bijvoorbeeld een appel. Al dat acid wat er normaal zit is de veroorzaker van tandplak. Wat, zoals je wellicht weet, niet de beste vriend is van gezonde tanden, zonder gaatjes.
Oja, trouwens, over gaatjes. Ik dacht vroeger altijd dat je ‘gefaald’ had als je gaatjes had. Nog nooit heeft iemand me zo rustig en bevestigend uitgelegd dat onze kinderen nu al in de rij staan om gaatjes gevuld te krijgen, maar dat wij en zij het geweldig doen met poetsen. Zij kunnen ook niets aan die slechte tanden doen, het is allemaal de schuld van aanleg, genen… (Ik wijs verder niet naar een bepaalde kant ofzo, ik zeg alleen: ik heb in mijn hele leven maar 1 gaatje gehad…)

Maar goed. Xylitol dus. En gaatjes. En zuren, suikers en bacterieen die je tanden aantasten.
De kids hebben nu elk een doosje Sparx. Waarvan ze na elke maaltijd of snack een paar moeten eten. De tandarts adviseerde me zelfs om altijd een buisje in de auto te hebben (het is Amerika he, we wonen hier soms in de auto).

Wow. Dus op de lijst van “don’ts” staat dus inmiddels ook een appel. Eten wordt met de dag ingewikkelder. Ik bedoel, dat zelfs alle goede en gezonde dingen met mate gegeten en gedronken moeten worden, dat snap ik nog wel. Dat je dus niet gallons en gallons water per dag moet gaan drinken (wat bij een aantal mensen om me heen de nieuwste hype is) dat verbaasd me niet echt.

Alleen, dat “geniet, maar drink met mate” geldt tegenwoordig niet meer voor melk (en vele andere zuivelproducten). dat is inmiddels domweg slecht voor je. Niks niet “goed voor elk”, denk er niet eens over om het te kopen! Hoe durf je!

Ow en granen, dat is wel zo achterhaald. Dat weet inmiddels elk normaal denkend mens toch wel dat je daar vooral geen hap van moet eten als je een beetje fit door het leven wilt gaan!

Wat moet ik mijzelf en mijn gezin dan voeden?
Ik pak de schijf van vijf er nog maar eens bij. Euhm, als ik het goed begrijp kan ik dus eigenlijk geen granen meer eten, nog maar een beetje water drinken. Inmiddels zijn de meeste groenten en fruit slecht voor me. En als ik wil dat de wereld, mijn medemens en de dieren om me heen nog wat langer mee gaan kan ik beter ook mijn vlees en vis inname minderen.

Ligt het aan mij of blijft er naast Xylitol alleen nog maar vetten over?

He, gelukkig, daar waren jullie in Nederland en de gemeente Den Haag in het bijzonder allang achter gekomen! Zij startten namelijk al in 2013 met de campagne: Gezond is VET!

Ik pak er maar even een grote zak frieten bij. Aardappelen, in een hoop olie gefrituurd. Jammie!

Gezond is vet.
VET COOL!
Ow en mega lekker.
Vooral als je ze even in de knoflook aioli dipt…

(Ik zal daarna even wat koffie drinken, gezoet met Xylitol, voor het geval er toch per ongeluk wat acid in die aardappelen zat. Bijkomend voordeel: wiki verteld met net dat ik dan niet meer bang hoef te zijn voor een accute oorontsteking. Mooi. Kan ik nu met een gerust en GEZOND! hart van onze vakantie gaan genieten.)

(ow en als je je afvraagt waar die koffie nu opeens vandaan komt, in een eerder genoemd artikel werd dat aangeraden als vervanger voor het drinken van water. En omdat het een goede voorbereiding is op mijn reis naar Ethiopie, want daar bestaan niet-koffie drinkers niet.)