Dit krijg je van opgroeien in een tijd waarin het hebben van televisie, computers, Ipads, mobiele telefoons en talloze andere electronische devices in ieder huishouden de normaalste zaak van de wereld lijkt te zijn: dat als je aan het klimrek hangt, omdat je een of ander superhero-spel speelt met je broer, maar hij opeens naar het toilet rent, dat je dan in alle ernst uitroept: “Mam, wil jij even ons spel op pauze zetten?” (Zarah)

Dit krijg je van opgroeien in een tijd waarin het normaal is samen met je vader digitaal spelletjes te spelen.

Dit krijg je er van als je als Nederlanders opgroeit in Amerika: dat als via skype je nicht je vertelt dat ze haar schoen gezet heeft jij haar vaag aankijkt en maar gauw begint te vertellen over je Thanksgiving feest van de dag ervoor. Waarop zij je dan weer verdwaasd aankijkt… (Boaz) En als we onderweg zijn in de auto en we een afbeelding van de kerstman zien, dan roepen ze heel hard in koor: “Kijk, Santa Klaas!” (Boaz en Zarah)

Heel even dacht ik dat het allemaal wel meeviel en Boaz toch altijd de oer Hollandse jongen zou blijven toen ik van de week dit gesprek opving dat hij had met een vriendinnetje. Of meer, wat zij probeerde te hebben met hem.
E: Ik heb zo’n zin in kerst.
Boaz: Hmm. (amper opkijkend van zijn werk) Waarom?
E: Voor de kado’s die ik dan krijg.
Boaz haalt zijn schouders op en gaat verder met het bouwen aan zijn fort.
E: ik krijg dan paarse make-up.
Nu heeft ze toch echt even zijn aandacht, er valt namelijk iets te leren. Boaz: Wat is make-up?
E zucht. Weg excitement. Boaz is het ook alweer vergeten en geeft haar materiaal in handen. Come on, there is work to be done.

Wat ik je zeg: oer Hollandse jongen.
Je snapt dan ook wel dat ik diep geschrokt was toen uitgerekend hij vanochtend vroeg om Christmas music. Tja, dan is er echt geen redden meer aan. Al had ik het natuurlijk al aan kunnen zien komen toen hij eerder deze week aangaf op z’n verjaardag graag hamburger and fries te willen eten…

Dit krijg je er van. Thanksgiving is voorbij. De thankful tree heeft z’n bladeren verloren. De kerstboom staat. Wij kijken uit naar een maand vol kerst. Langzaam pakken we het cadeau uit. Samen vieren we dit feest, wat een joy!

Joy en een paar heerlijk gekke foto’s. Want dit krijg je er van als moeders graag een paar foto’s wil nemen en dochterlief dan de hele familie aansteekt om mee te doen silly faces te trekken… Dikke lol!