Van de ene op de andere dag was het zover…

…ik werd midden in de nacht wakker en maakte een mentale note om binnenkort de dekbedden weer op te snorren.
…in Peters auto sloeg de verwarming aan, want het was ‘te koud’.
…de back to school spullen werden uit de winkel gesleept en de schappen werden gevuld met alles in de kleuren rood, geel en bruin. Appels en kaneel. Bladeren en pompoenen.
…het was heerlijk weer om naar de speeltuin te gaan!

Fall is here!

Nou ja, Austin fall wel te verstaan.
Er ligt nog geen enkel blad op de grond. Niet één geel-rood-bruin-gekleurd blaadje dat ligt te wachten op de grote bezem die ’em samen met alle andere blaadjes op een hoop veegt. Nog geen enkele eikenblad dat wacht om opgeraapt te worden door een kind dat er met liefde naar staart en het mee naar huis neemt om deze nieuwe treasure een speciale plek te geven.  (Om het daarna voor eeuwig te vergeten en daar weg te laten rotten.) Nee, als we heel goed zoeken vinden we aan de boom misschien net een blad of twee dat lichtelijk begint te verkleuren.

Toch, het is overduidelijk: Fall is here!
We genieten van overheerlijke temperaturen, de zomer-zwempas is niet meer geldig, we lopen met laarzen in modderplassen te stampen en spelen in het water van de creek.

En… ik overweeg of ik, als een herfstblad dat nog aan één enkele string zich vasthoudt aan de tak, los kan laten. Of ik, zwevend op de lucht, zonder vastgelegde route, me kan laten vallen. Al dwarrelend naar beneden tot ik op de grond val. En daar mezelf gewoon kan laten liggen. Wachtend. Tot ik opgeveegd wordt. Samen met alle andere blaadjes die het opgaven, los lieten en zich naar de grond lieten dwarrelen…

Dus duiken we de keuken in en maken we pumpkin pancakes. De kids en ik genieten van de heerlijke pannenkoekjes die we besmeren met homemade pumpkin sauce. Yum!

Ik weet ook wel dat het eten van pancakes niet echt een herfstdip oplost.
Daarom plant ik de kids voor de TV en zet voor mezelf een kop thee, Pickwick autumn storm (ja, ja, ergens in de theebak vond ik er nog eentje!! Hoera!) en ga aan de keukentafel zitten voor een goed gesprek. Met God.

Hij antwoord.
Allereerst door een email van een, tot nu toe voor mij onbekend iemand die schreef: Thank you for all the work you are already doing as our leader!! Also, I loved the letter on bravery that I got in the mail. You are awesome! Ik denk dat zij en ik vrienden worden…
Het tweede antwoord kwam in de vorm van een filmpje. Falling plates. (Ik deel het graag met jou.)
Ik, het vallende blaadje, opgeraapt door hem, vol liefde bewonderd, mee naar zijn huis genomen om een speciale plek te krijgen. Om voor eeuwig bewonderd te worden. Om een relatie met hem aan te gaan. Geliefd, intiem en geaccepteerd.

Hij geeft me leven.
Ik kom de fall wel door.