Vorige week stuurde ik mijn zusjes een mailtje met het onderwerp ‘wie van de drie?’. Vanuit Nederland kreeg ik berichten dat mijn zusje op tv was. Maar ja, wie van de drie dat was was even onduidelijk. Een mailtje bracht al snel helderheid.

Nu is het is weer de vraag ‘wie van de drie?’. Of eigenlijk meer ‘Zoals wie van de drie?’. En dit keer gaat het niet over zussen, maar over broers. De broers Vreugdenhil. Broer D, W en A hebben namelijk allemaal iets gelijk namelijk dat ze voor langere of kortere tijd in het buitenland hebben gewoond. Broer A is kort na zijn huwelijk met zijn Nederlands-Canadeese vrouw vertrokken naar Canada om zich daar voor het leven te vestigen. Zijn kinderen zijn daar geboren en ze zijn volledig geintegreerd. Broer W heeft zo’n 20 jaar geleden zijn vrouw en kids meegenomen naar Amerika en daar een paar jaar gewoond. Zo’n twee jaar geleden is hij opnieuw vertrokken om zich nu voor een aantal jaar met vrouw en jongste twee kinderen in Houston, Texas te vestigen. De Amerikaanse vlag en de Texaanse lone star in het zelfde huis als potten hagelslag en vlokken geeft weer hoe zij als echte Nederlanders toch ook al aardig inburgeren. Al is het voor kortere tijd. En dan heb je nog broer D die jaren geleden voor een jaar naar Amerika vertrok om even te ruiken aan het leven in het buitenland. Om daarna met vrouw en kinderen weer terug te gaan naar eigen huis en haard.

Afgelopen weekend zaten we in Houston samen met deze drie broers. En stiekem ben ik wel benieuwd ‘zoals wie van de drie’ wij zullen zijn. Zijn we na een jaar weer terug met een herinnering aan een mooie tijd in Amerika? Of burgeren we een stukje verder in, bouwen we ons leven op en kijken we later terug op die zomerse jaren in Austin? Of zouden we zelfs zover Amerikaniseren dat we ons voorgoed vestigen en zelfs een Amerikaanspaspoort gaan bemachtigen?

Hou dan ook: we houden je op de hoogte 🙂

Verder nog een korte update over het wel en wee hier.
Papa en mama Vreugdenhil zijn vrijdag aangekomen in Houston en zondag zijn we met z’n allen richting Austin gereden.
Het weer is de laaste week erg warm en benauwd. Al hebben we vandaag van een heerlijk dagje genoten en lekker buiten gegeten en we zitten nu (21u) nog lekker buiten zonder dat we helemaal weg zweten.
Boaz geniet van alle aandacht, maar moet af en toe ook wel even wennen aan de gewijzigde situatie.
Mijn buik neemt inmiddels behoorlijke vormen aan (rond, netjes naar voren en zwaar). Maar geloof precies op schema van de 27,5 week dat we nu zitten. 6 maanden gehad, nog 3 te gaan.
Ach en Peter, die is lekker aan het werk. Geniet er echt van en zit er helemaal in.

Ik ga nog even genieten van het de mensen hier en lekker achterover hangen in m’n stoel.