Sinds we terug zijn uit Nederland is ons leven met onze drie kinderen er een stuk boeiender en interessanter op geworden.
Zo interessant zelfs dat ik regelmatig met toch wel een soort van medelijden denk aan alle ouders in Nederland: als dit is wat één maand Nederland met onze kinderen doet, dan kan ik niet anders dan to feel sorry voor al die papa’s en mama’s wiens kinderen ALTIJD in Nederland zijn, maand in maand uit.

Wat er dan opeens zo enerverend en interessant is aan het leven met onze drie kinderen?
De een wil niet meer in slaap vallen, tenzij papa of mama er bij is.
De ander (de rustigste van allen!) presteert het om minstens 15 minuten lang te huilen terwijl we met vriendjes bij het zwembad zijn, om als er dan eindelijk weer blij gespeeld wordt in de zwembroek te poepen! Ja, je leest het goed… in de zwembroek te POEPEN!

Of wat dacht je van deze:
Sta ik net bij de kassa met een kar vol boodschappen, besluit er eentje een complete meltdown  te krijgen. Intens ontstuimig huilend op de grond. Zo intens dat ik daarna hulp nodig heb, van een winkelmedewerker, om met mijn drie kids en de boodschappen bij de auto te komen.

Nog een paar dan:
Geslagen en geknepen worden door je kind omdat het tijd is om naar huis te gaan.
Of ons kind dat opeens de hele dag gedragen wil worden. De HELE dag!
Drie keer in een week het zelfde bed verschonen, want bedplassen is opeens helemaal hip.
Midden in de nacht met een keiblij, klaar wakker, maar oververmoeid kind zitten (en na bijna twee weken kun je dat toch niet meer echt op jetleg gooien…).

Ow, ons leven is zo heerlijk interessant: vol van drama en elke dag -en nacht- anders!

Ik vis toch maar dat ene kledingstuk uit de wasmand met vieze kleren, want nu is niet het juiste ogenblik om te proberen uit te leggen dat sommige kleren soms gewassen moeten worden…
We staan voor die ene keer maar toe dat er in een nat badpak gegeten wordt, er zijn belangrijkere dingen om voor te vechten.

En om de dingen helemaal op te leuken… Lassen we een echt girly-moment in:

Tegen de tijd dat ons leven weer saai en eentonig wordt komen we wel weer eens langs 😉