Bijna elke dag (en soms meerdere keren per dag) beseffen we ons hoe goed we het hebben. Gezond, mooi weer, elkaar, een mega huis, Peters werk, een blije Boaz, geen financiele, materiele of lichamelijke zorgen, lieve vrienden en familie (ook al is het dan veel op afstand) enz. enz.

En ook beseffen we steeds meer dat we hier al heel wat opgebouwd hebben. We hebben een eigen leven hier, verwachtingen zijn zo nodig bijgesteld, wensen soms ook, we genieten van wat we hier hebben. We hebben het goed! De agenda begint gevulder te raken, een sociaal netwerk begint te ontstaan, we kunnen mensen bellen als we oppas nodig hebben (nog steeds niet zo makkelijk als in NL, maar toch), we hebben onze draai gevonden en ons dagelijks leven is ingericht.

We hebben het goed.

En naast dit gevoel bestaat er ook het gevoel van gemis.
We missen familie (zit ik in m’n eentje in Washington taart te eten omdat zuslief jarig is), we missen onze vrienden (en kunnen niet even op kraamvisite), ik mis de bloemen en het voorjaar, we missen drop, beschuit met hagelslag en roosvicee.

We missen het ‘makkelijke’, alledaagse van het leven in Nederland, het vertrouwde.

En toch: we hebben het goed!

We hebben ons normale alledaagse leven wat niet veel afwijkt van het jouwe. Het lijkt voor jou misschien een romantisch plaatje, een ideaal beeld -verweg in warm land, veel vrijheid, blijheid-. Maar het is zo burgelijk en gewoon als het maar zijn kan:
We staan elke ochtend op, we douchen en kleden aan, we ontbijten en Peter werkt. We doen de dingen die ieder ander doet: spelen, wassen, boodschappen, sporten, mensen ontmoeten, genieten van mooi weer als je dat gegeven wordt, huis schoonmaken en de tuin verzorgen, de buren groeten en de auto (laten) repareren als die kapot is. We bezoeken de dokter, de bibliotheek en het zwembad, we groeten de postbode en proberen uit te slapen op zaterdag. We betalen onze rekeningen, eten ons eten en doen onze afwas. En als het laat geworden is, of iets eerder, gaan we weer slapen.

De harde realiteit is: we hebben ons leven hier opgebouwd. En we bouwen nog even verder! Zodat als we Nederland ooit eens bezoeken (Peter in Mei voor werk, we hopen in December met z’n allen te komen) we daar van kunnen genieten, maar ook daarna weer terug kunnen gaan naar: HUIS!

*zo hard is die realiteit dus niet 🙂
** Deze blog nav gesprekken met verschillende mensen en hopelijk geven we je hiermee nog meer een beeld van ons leven hier. En van de dubbelheid van achter een keuze staan om te verhuizen naar het buitenland.