Donderdagavond. Met wat vriendinnen zit ik in de Starbucks wat te drinken. Een van hen, een moeder drie, is dit jaar voor het eerst ‘stay-at-home-mom’. Ze verteld welk onderdeel van het werk ze het meest mist. Wat bij mij de vraag oproept wat we allemaal het meest zouden missen als we weer (full-time) aan het werk zouden gaan. Voor haar is het zeker de ontwikkeling van de kinderen van dichtbij zien. “Vooral de twee jongsten,” verteld ze, “veranderen elke dag wel. Ze leren weer nieuwe dingen. Je ziet meer van hun persoonlijkheid. Dat zou ik missen.”

Ook mijn vriendin die straks na haar zwangerschapsverlof weer aan de slag moet staat niet direct te juichen: “Ik kan dan haar ontwikkelingen niet meer van dichtbij volgen. Ik ga dat echt missen.”

Ik ben dus een van die gelukkigen, zo’n moeder, die het voorrecht heeft om elke dag bij haar kinderen thuis te zijn. Ik kan elke ontwikkeling op de voet volgen. Ik kan elk glimpje opvangen waarin ze iets van de prachtige persoon, die ze zijn, laten zien. Elk nieuw kunstje. Elk vertoon van hun eigenheid. Ik hoef niets te missen!

Zaterdagochtend. Peter en ik zijn beiden boven bezig. Boaz en Zarah zitten samen op de bank, voor de televisie. Sophie in de box er naast. Na een tijdje roept Peter even naar beneden om te checken of alles nog goed gaat. Hij krijgt een bevestigend “ja” van Boaz terug. “Zarah, gaat het ook goed met jou?” “Ja!” “En met Sophie ook goed?” “Ja,” klinkt er stellig uit Boaz z’n mond, gevolgd door een bijna zakelijk: “Ze staat” even stilte… “wil je zien dat ze staat?”

Ze staat. Wil je zien dat ze staat…
Ik geloof dat ik maar op zoek ga naar werk.
Dat hele stay-at-home is far overrated. Alsof je dan niets zou missen. Pfff.

Gelukkig deed ze het trucje nog een keer.
En het mooiste? Niet dat ze stond.
Maar die immens trotse kop. Die enorme lach. Dat prachtige hoofd.

Misschien is dat het toch wel waard om voor thuis te blijven.
Ik zal dat werkzoeken toch nog eens heroverwegen.

Dan hoef ik gesprekjes als dit, midden op de dag, als we de auto uitklimmen, ook niet te missen:

mama ik moet je wat vertellen
oja?
ik hou je
ik hou jou ook
ik hou jou liever dan jij