Met mijn neus dichtgeknepen sta ik de wasbak leeg te scheppen.
Diegene die ’em net,al kotsend, heeft gevuld holt vrolijk door de gang, verlost van de ellende.
Een ander ligt in bed te huilen, slapen lukt nog even niet.
De derde slaapt al, wat zo uitzonderlijk is dat het me een beetje beangstigd… morgen ook ziek?
Beneden op de bank hangt persoon vier voor de TV, wat al een enorme vooruitgang is met een paar uur eerder.
Inmiddels bestaat ons dieet uit toast met jam, appelmoes, kippensoep met noodles en kopjes thee. Voor de mensen die meer willen dan dat, omdat zij niet ziek zijn, gooien we nog een visstick in de oven, vooruit.
Onze dagbesteding bestaat uit slapen, spelletjes spelen, bank hangen, televisie kijken, nog een spelletje spelen, nog wat slapen en nog maar eens televisie kijken. (Alle wassen die we draaien en keren dat we iemand moeten douchen vergeten we even.)
Verder zijn we vooral enorm sloom.
Misschien dat we volgende week weer ontwaken uit onze winterdip, deze week blijven we even in ons holletje.
Aah, beterschap! En, bijna lente 🙂
Beterschap! En succes met de wasbak 😉
Hoop dat je inmiddels wat minder van die wasbakmomenten hebt…
Iedereen weer een beetje over de dip heen? Wij hebben nog geen last van de winter hier. Hoop dat de dip die daar bij hoort ook wegblijft.
Ik zie dat je post al een week geleden is. Hopelijk is de winterdip voorbij, anders mag je hier ook wel met je gezin even komen “overwinteren”. Ook al is dat nog geen garantie voor “niet-kotsende-kinderen”