Het is oudjaarsdag. Ik zie het op de kalender. Ik heb niet een ‘typisch oud&nieuw gevoel’, wat dat dan ook moge wezen.
Ik denk er aan hoe het toch iets speciaals is. Van het oude jaar gaan we beginnen aan een nieuw jaar. We hebben plannen en dromen. Idealen misschien. We hopen. Een nieuw begin. Een nieuw getal. 2014!
Speciaal? Het is dinsdag. De visite is vanochtend uitgezwaaid. De was wordt gedraaid. Peter is naar kantoor. De kids moeten lunch. Ook morgen is niet opeens anders. Als ik Boaz niet had uitgelegd dat er een nieuw jaar begint zou hij niet eens geweten hebben dat er iets anders is. Want er is niets anders!
Geen nieuwe onvermoeide lichamen om een nieuw begin mee te maken. Geen spik en span schoon huis om het jaar in te beginnen. Geen lege to-do-lijsten om weer langzaam te vullen. De deadlines zijn niet opeens verdwenen. Geen opgeschoonde email-inbox. Geen schone lei in relaties, in werk, in geen enkel aspect van ons leven. Alleen een nieuwe kalender. En zelfs die is niet eens meer leeg.
Toch maken we het iets speciaals. Oud en nieuw. Feesten worden gevierd. Vuurwerk wordt afgestoken. Wensen worden uitgesproken. Nieuwe voornemens geformuleerd. Oliebollen worden gebakken en champagne ontkurkt.
Maar waarom? Ik lees net dat er naar schatting 785.000 Centraal-Amerikanen op de vlucht zijn. Dat er inmiddels 130.000 mensen gesneuveld zijn in de oorlog in Syrie. En het aantal doden in Rusland, na een zelfmoordaanslag, is opgelopen tot 34.
Oud en nieuw. Het is een beetje zoals ze sommige sporters zich gister in Thialf voelden. Blij met hun olympisch startbewijs, droevig en verslagen door het bericht van hun collega die overleden is.
Het is een beetje als kerst vieren. Groot feest want baby Jesus is geboren. Maar ondertussen weten dat hij een gruwelijke dood stierf aan het kruis.
Het is zoals mijn vriendin het ervaarde toen een paar weken terug haar tweede dochter werd geboren en ze, nog geen week later, de kraamzorg moest laten oppassen om zelf bij de crematie van haar schoonvader te kunnen wezen.
Misschien is het wel zoals een paar Burundische Tutsi studenten ervaarden. Ik las net over hen. Zij brachten eten en kleding naar gevluchtte Hutsi studenten, om deze daad afgewezen door hun familie en sommigen zelfs gedood. Dood, omdat je anderen helpt te overeleven.
Oud en nieuw. Leven en dood. Hoop en wanhoop. Blijdschap en verdriet. Alles naast elkaar.
Misschien is dat wel het ‘typisch oud&nieuw gevoel’.
Een nieuw jaar in gaan. Weten dat we ook in de komende twaalf maanden leven en dood dicht naast elkaar zullen gaan beleven.
En toch vol hoop, vol nieuwe plannen, wensen en idealen het nieuwe jaar in gaan. Omdat er cheerleaders ons toeroepen en juichen zodat we vol goede moed ons richten op de toekomst.
Omdat Johannes voor ons heeft opgeschreven wat hij zag (het was erg moeilijk om al het moois wat hij zag in woorden te vangen en op papier te zetten, alle woorden en bladzijden op deze wereld zijn nooit genoeg om het te beschrijven!*):
No more running away. No more hiding.
No more crying or being lonely or afraid.
No more being sick or dying.
Because all those things are gone.
Yes, they’re gone forever.
Everything sad had come untrue.
And see- I have wiped away every tear from every eye!”
Deze hele wereld, alles, het droevige en het mooie, leven en dood, zal eens -op een mysterieuze wijze die zelfs voor Johannes moeilijk was uit te leggen, dus verwacht op dit vlak niet te veel van mij!- zo geweldig en groots zijn dat we meer dan verwonderd zullen zijn. Het einde van dit verhaal gaat zo fenomenaal zijn dat het onvoorstelbaar is!
Toen Johannes aan het einde van zijn schrijven kwam schreef hij niet: “The End” (al was het alleen maar omdat hij zeer waarschijnlijk niet in het Engels schreef ;)). Hij deed dat niet omdat dat is hoe verhalen eindigen. En God is nog niet klaar met zijn verhaal met deze wereld, met ons.
And then a deep, beautiful voice that sounded like thunder in the sky says: “Look, I am making everything new!”
Dat is wat Jezus aan het doen is. Een nieuw huis voor ons maken. Alles wordt nieuw.
En dan komt hij terug.
Dat wordt nog eens een oud&nieuw!
Ik kijk nu al uit naar dat vuurwerk 🙂
Een geweldig 2014 gewenst! Hopelijk krijg je vanavond een mooi voorproefje van dat vuurwerk!
*In de bijbel te lezen in Openbaringen, het laatste boek in de bijbel. De stukken (cursief) in deze blog komen uit the Jesus Storybook bible.